JESIENNA ZADUMA.

[Anna Świętokrzyska]

 

 

Październik

nieuchronnie pędzi do Zaduszek,

drzewa

z melancholii ronią kolorowe liście,

niebo

rzewnymi łzami kadisz łka o zmierzchu,

ziemia

w kolorze sepii tęskni znów za latem,

wicher

odpędza myśli od lepszego jutra.

 

Uśmiechnij się na przekór-

wtedy wyjrzy słońce.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[azk]

Jesień w przyrodzie kojarzy się nam zawsze z jesienią życia. Zaduszki za pasem, kadisz łkany przez deszczowe niebo.  Z wiekiem stajemy się bardziej ciepłolubni. Chętniej przesiadujemy w wygodnym fotelu przy piecu albo kaloryferze. Łatwiej poddajemy się falom wspomnień. A życie wspomnieniami, to powolne odchodzenie. Jesień, nawet ta późna, potrafi sycić nasze oczy wielobarwnymi obrazami świata szykującego się do odwiecznego snu. Tak jak piszesz - potrzeba uśmiechu, aby najbardziej bury dzień odrobinkę nam rozjaśnił codzienność.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

zabieram :)
Pozdrawiam

[Anna Świętokrzyska]

To wszystko prawda , ale póki co cieszmy się pięknymi chwilami w niesamowitych, ciepłych, podnoszących na duchu barwach. :)Dzięki.