...

[Dominika7]

Czucie
nie jest atrybutem tylko pięknych dusz -
ma je zwierzę, ma je człowiek;
gdy nadepną ci na stopę,
gdy uczucia zranią twoje,
Gdy żywot szczęśliwy wiedziesz
Czujesz przecież...

 

O człowieki pozbawione
synaps i nerwowych złącz,
co ułomnie prowadzicie
swego życia smutny los!
Co deptają malusieńkich,
pojedynczy słyszą ton,
Znieczulica do drzwi puka
i dotyka szarych rąk...

 

Poczuj dawny powiew wiatru,
oldschool'owe dęcie trąb;
Uprzejmości źródło zatruł
współczesności wartki prąd.
Odretwienia żniwo zbiera
nasz nadziei nowej miot - 
łypie ślepiem Lucyfera
chociaż ma niewinny głos.

 

Lojalności łańcuch napraw,
przekuj serca ciężki dzwon!
Niech się ostrzem wiary stanie,
niech wartościom zwróci tron!
Nim wybije baśni północ,
nim w marmurze zaczną ryć...
Tyś kowalem swego losu -
niech się duszy pokój stanie,
daj się swiatłu życia tlić!

Edytowane 21 Lipca 2017 przez Dominika7 (wyświetl historię edycji)