Dzień poety

[AnDante]

Dzień się zaczął tak normalnie,

jeden wisiał, w szafie drugi,

za oknami monotonnie

przepływały deszczu strugi.

 

Jakiś dureń gnał chodnikiem

szybkość sprawdzać chciał reakcji

grupki dzieci – czy są szybkie,

lecz niestety – nie miał racji.

 

Potem było coraz lepiej,

ciemne chmury, czarne myśli,

szarzy, smętni, otępiali,

na ulice rzędem wyszli.

 

W oczach smutek i szaleństwo,

myśli pełne w nich odrazy,

a na twarzach ich męczeństwo,

symbol bólu i zarazy,

cierpkie słowa, gorzkie tony,

usta pełne czczej herezji.

 

Jakiż jestem zachwycony,

dzień tak piękny dla poezji!

Mogę krzyczeć i narzekać,

gromić świat i ludzkie wady,

w wierszach zgubę wieszcząc czekać,

kiedy dojdzie do zagłady.

 

Jakżeś mnie ucieszył, Boże,

Siadam, piszę i już tworzę!!!

 

 

Edytowane 11 Lipca 2017 przez JADer (wyświetl historię edycji)

[Bożena Tatara - Paszko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Piszę - tworzę... co prawda niekoniecznie pisząc trzeba od razu tworzyć,ale Ciebie to raczej nie dotyczy, wiec w tym przypadku  masło maślane.

Siadam,  pisząc tworzyć mogę! - byłoby bardziej o Tobie :)

 

A poza tym czytając odniosłam wrażenie, że byłeś na jakiejś miesięcznicy albo kontrmanifestacji ;)

 

Jak zwykle zgrabnie napisane.

Pozdrawiam :)

[AnDante]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niestety, muszę Cię zawieść, Bożenko, nie zawsze gdy piszę, to tworzę ;)

Co do wrażenia o mojej "byutności", to juz predzej na kontrmanifestacji, ale z Krakowa do Warszawy to jednak dość daleko.

Dzięki za miłe słowa i pozdrawiam :)

AD

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest dobre, jak maliny od ukochanej dziewczyny,

myśli, chmury, smęt - do dz... ry

tępota i żałość - szloch idzie na całość. 

[Krzysic4 czarno bialym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ale JADer pisząc sprawił,

że zza chmurek wyszlo słońce 

Pierwszy pętlę swą zostawił

Drugi ciało ma gorące

 

I nikogo nie uświadczysz 

By był szary czy też smętny

Bo poeata lepiej tworzy

Gdy w swym sercu uśmiechnięty 

 

Juz zaglady nikt nie wieszczy

Wiec mozemy gromkim hura

Ta nowine dzis obwieścić

Że nas JADer uratowal

Przez dowcipny piękny wierszyk 

Edytowane 13 Lipca 2017 przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)

[AnDante]

Moi drodzy, jak się cieszę,

Wasze wpisy takie śliczne,

ale zawsze są najlepsze

wierszyki katastroficzne ;)

[beta_b]

Ja się zgadzam: wena sprzyja 

udręczeniu i tęsknocie.

Jasne teksty to banały,

za grosz prawdy tam - powiecie.

(No bo co jest ciekawego

że się innych dobrze wiedzie?)

 

 

[Krzysic4 czarno bialym]

Ja jak zawsze dla przekory

lubię wiersze ze słoneczkiem

bo podnoszą mnie na duchu

Ludzie też są jacyś milsi 

 

więc ty becia takie wiersze

Codzien pisz mi pisz mi pisz mi :)

 

 

 

Edytowane 13 Lipca 2017 przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Mogłabym napisać:

żem biedna porzucona.

Na wędkę rybę łowić:

- uratuj bo ja skonam!

 

Mogłabym przekazać 

że świat słany jest łzami.

A Tyś mi wybawieniem!

(nie wrócę już do mamy).

 

Łatwo uwieść człeka

(również czytelnika)

Ale jest takie pytanie

z którego wynika:

 

- po co to pisanie

dla mnie, jemu, dla niej.

 

Skrobię teksty w skrócie 

wrzucam je do dziury

żeby zbiorąc myśli

z głowy przegnać chmury. 

 

Więc jak piszę ciurkiem

mam poukladane 

raczej już na dobre

myśli uczesane.

 

 

[Krzysic4 czarno bialym]

Przy was sie czuje jak quasimodo

JADer wiedział, że dzień  się skończy katastrofą ;)

Edytowane 14 Lipca 2017 przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

nawet nie wiem co powiedzieć, bo intelekt tu zawodzi,

ja nie chciałam uciec myślą, żeby potem za nią gonić.

tak skrobnęłam z palca rymy - co mi wyszło spod języka;

myśl ulotna jest szczególna, bywa - we mgle potem znika. :D

 

[Justyna Adamczewska]

mgła jest super

mgła zasłania

rozumie to b_b_a

pisząc mądre przesłania