Seksowna zaraza życia

[Robert X]

"Seksowna zaraza życia"


Głos wykrwawiający się w przestrzeni
karawany łez utykające w piaskach poduszek
twarzą w twarz z błękitnym pniem
i wątpliwe posłannictwo spadających liści
jesienią nieba nie dłuższą od myśli
błękitny pień i upadli posłańcy nie znający drogi
i sny sprowadzone na pomoc
ustom wzywającym wszelkiego imienia

musielibyśmy zabić wszystkie ptaki
spalić plany konstruktorów
żeby zapomnieć
zdjąć gwiazdy
zestrzelić ziemiokrążce pukającego od domu do domu
i jemu podobnych
i pochylić głowy

jest immanentne bicie dzwonu Johna Donne`a
i płacz nowych skazańców
zakutych w krew i kości
stańcie u naszego boku
bracia i siostry
ogrzejcie się przy ogniu
damy wam jeść
broń do ręki
nauczymy jak się z nią obchodzić
i rozpoznawać wrogów
i pośród leżących
podnosić kwestię braterstwa

musimy wychwalać tych co wołają na wzgórzach
krzyczą a mówi się że przejdą bez echa

lecz wciąż
wciąż ku wznoszeniu miast
gdzie panoszy się seksowna zaraza życia
jak niezmiennie donoszą gazety

jesteśmy sztafetą
przekazującą sobie pałeczkę w orgazmicznych łożach i laboratoriach

jesteśmy plemieniem
z którego głów sposobem ateny
wychodzą bogowie
by wstępować w lunatyczność chmur
i ich płonące smoki

puste czaszki są jak gniazda
z których wyfrunęły dusze o których tyle się mówi
a potem szukaj kształtów w prochu
po szufladach
po albumach
po kieszeniach
i gdzie czymś tam sięgasz

zawartość czaszek wprawną ręką przełożona w księgi
bierzmy jedzmy i pijmy z nich wszyscy
których tykające krople przelewają kielich
w wodospad ciał
wkrzykujący się w grób pokoleń
by przyjąć skromną postać ukojonego bólu
który rozchodzi się
po korytarzach ziemi

jesteśmy braćmi nawet jeśli nie znamy swego imienia






utwór przesunięto do działu dla początkujących poetów (dział P)

MODERATOR