Czasami

[Annie]

wiersz 

jak gotyckie katedry

wzniosły niedostępny

rzuca na kolana

powala  potęgą

mrokiem tajemnicy

 

patrz i podziwiaj  nędzny niewolniku

ten bezmiar chwały 

zamknięty w kamieniu

w koronce witrażu

 

drgający światłem 

wibrujący dźwięk

spływa  myślą 

boskiej harmonii

genialnego twórcy 

w błaganiu 

zwykłego nieba

Edytowane 26 Maja 2017 przez Annie_M (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

Marzenie sięgające nieba.

Poetycko, wysoko, jest na co patrzeć,

 

Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam serdecznie - urocze porównanie - fakt katedry mają to coś co pachnie minionym.

Wysoko wdrapał się ten wiersz -  jestem za.

                                                                                                 Słońca nie życzę bo jest - ale miłego owszem

                                                                                                 

 

Edytowane 18 Maja 2017 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[Annie]

@Alicja_Wysocka dzięki za odwiedziny, czasami poezja taka jest ;)

Pozdr serecznie

[Annie]

@Waldemar_Talar_Talar

Dzięki serdeczne, tam można złapać trochę chłodu w taki upał ;)

życzę miłego wypoczynku :)

[Oxyvia]

Świetna pointa: niezwykłe wiersze, niezwykłe katedry, niezwykłe modlitwy, wszystko wzniosłe i niedostępne - po to tylko, żeby wznosić błagania do zwykłego nieba. Tak to właśnie wygląda.

Cudne.

[Annie]

@Oxyvia_J.

Dzięki serdeczne fajnie, że się spodobał, myśl " wykuwa " materie 

Pozdr :)