Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O pokrewieństwie dusz


Rekomendowane odpowiedzi

Dzieli nas ćwierćwiecze

Fizycznie

Jednak nasze dusze

Są rówieśniczkami

 

Odkryłam to po raz pierwszy

Gdy usłyszałam Twoją grę

Tak jakby w sali był tylko

Fortepian i Ty

A nie cała klasa

Oniemiała z zachwytu

 

Odkryłam to po raz drugi

Gdy spytałam o Twoją

Definicję szczęścia

A Ty naszkicowałeś siebie

Wśród własnoręcznie 

Ożywionej martwej natury

Z białą flagą w ramionach

 

Prawie nie rozmawiamy

A jednak odkrywam to

Codziennie na nowo

W rwanych gestach

I pokątnych spojrzeniach

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Co mi się spodobało najbardziej? To, że jesteś w tym wierszu prawdziwa. To jest ogromna zaleta.

Cóż metafory, rymy, słówka miodem ociekające (a dla dorosłych może winem). To tylko warsztat, którego można się nauczyć, jeśli chce się z tego żyć. Ale być szczerym i uczciwym w tym co się pisze... ha! Tego wielu boi się najbardziej, chowają się za słowami. A tu chodzi właśnie o to aby pokazać prawdę, słów tylko używając. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Warsztat to wciąż moja słaba strona. Ale masz rację, próbując siegnąć ideału, nie wolno nam gubić prawdy.

Wiesz co jest w tym najlepsze ? Inspiracja płynęła z historii rodzinnej, powierzonej w sekrecie. Jednak to u mnie, (a nie jej bohaterki) wywołała emocje, które musiałam przelać na papier - po prostu poruszyły. Dziękuję, że zostawiłeś po sobie ślad :).

@Anna Świętokrzyska tak, ja wciąż poszukuję :). Miło, że wpadłaś .

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...