Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Obleczone miłością


Rekomendowane odpowiedzi

 

           5. Polacy

Ludzie w Polsce
czy to jeszcze Polacy?
chcą starych rządów co ręce mają we krwi
chcą dawnej polityki 
złożonej z kłamstw i zła
oni ubijają wszystko co się da
by móc znowu sprawić
by Polska przestała Polską być
wszyscy popełniają samobójstwa 
czy to przypadek czy mord?
każdy wierzy w to pierwsze
"bo to słaby człowiek był"
nie ważne że to człowiek 
ważne by zmiotło go w pył
taka mowa nienawiści
sączy jadem
żąda dobrej krwi
jakkolwiek nie patrzeć 
Polska między zdrajcami wciąż trwa
ona mała i niewidoczna
lecz rośnie w sile zła
gdzie są prawdziwi Polacy 
co szlachetne serce ze stali mieli 
co za miłością sznurem szli
gdzie ci prawdziwi z serca i krwi?
dlaczego tak mało rozumu ma ten Kraj
ale jeszcze wierze że gdzieś się ukryli
powstaną i zaczną walczyć
by nowy rząd Polskę Polską pomógł się stać
a ludzie tępi, obłudni i źli
znikną wraz ze swym jadem
tylko pytanie 
gdzie są prawdziwi Polacy
no gdzie?
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To ja, jeszcze raz do Ciebie.

Za kolegą, jak wyżej.

Ani w jednym poście, ani kilku jeden po drugim nie należy wstawiać. Nie dlatego, że regulamin pozwala, tylko trzeba dać ludziom czas na strawienie. Zamiast się tak męczyć, nie lepiej poczytać i skomentować wiersze innych?

Zobaczysz wtedy ile czasu Ci to zajmie i ile można się nauczyć z czytania cudzych wierszy i komentarzy.

 

Jeśli chodzi o Twój wiersz, temat kontrowersyjny, ponieważ jak nie jednym, tu drugim się łatwo narażasz.

Technicznie, miałabym wiele do życzenia. Jeśli to wiersz rymowany, to ma pewne zasady, których wypada się trzymać.

 

Tymczasem pozdrawiam :)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • każde dno ma drugie dno każda choroba jest chora każde lustro odbiciem każdy brat ma brata każda racja racją   ale nie każdy może być szczęśliwym  nie może ziścić swych marzeń bo życie go nauczyło o nie się potykać 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - kościół powinien świecić skromnością - dzięki za czytanie -                                                                                                 Pzdr.serdecznie. @violetta - @Jacek_Suchowicz - @Marek.zak1 - @Łukasz Jasiński wszystkim wam dziękuję za komentarze - 
    • Ona nie wie czy dalej kocha, nie wie co czuję, kiedyś cieszyła, dziś w serce mnie kłuje, nie wiem co z tym zrobić, gdyż nadal ją kocham, chciałbym umrzeć spłonąć odpłynąć gdzieś w otchłań, w pustkę się zmienić, owa w mym sercu teraz gości, nie ma w nim już ani krztyny szczęścia czy radości, chcę umrzeć zniknąć lecz śmierci się boję, co mam robić? - nie wiem  we własnych łzach tonę.
    • @Ajar41 - @Rafael Marius - @helenoir - dzięki - 
    • Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...