niepotrzebnie

[Kameelah_Bird]

na progu stoi
z uniesioną głową
niczego się nie boi
daje się ponieść słowom
dłonie ma drżące
oddech bardzo krótki
oczy pytające
duszę męczą smutki
nogi już nie słyszą
poleceń rozumu
otoczony ciszą
pośród tego tłumu
serce ledwo bije
siły nie ma wiele
ciało ktoś mu myje
różaniec w kościele
składają go w ziemi
słychać płacz wszędzie
jest między zmarłymi
z nami go nie będzie
i rozpacz wielka
pozostała taka
jest w naszych sercach
bliskich młodego chłopaka
każdy go wspomni
zapłacze nad grobem
nikt złego słowa nie powie
bo nikomu nie był wrogiem
śmierć go młodo zabrała
zaskoczyła znienacka
nadzieję odebrała
podstępna zasadzka
gaz do dechy wcisnął
śliska była droga
chciał ominąć malucha
nie mógł wyhamować
jedno na poboczu
drzewo tylko stało
do rowu się stoczył
drzewo z korzeniami wyrwało
głowa zmiażdżona
połamane żebra
nie zdążył lekarz
nie zdążyła erka


28.11.2004r.

[Antoni Leszczyc]

Technicznie OK: czyta się wiersz bardzo płynnie i lekko. Ale to właśnie problem jest - wiersz o śmierci nie powinien się, moim zdaniem, czytać przyjemnie! jakieś zgrzyty w nim by być musiały - bo piszesz o poważnej sprawie, a wychodzi z tego fraszka, igraszka, zabawka blaszana...

Wydaje mi się, że możnaby też wiersz troszeczkę skrócić - więcej treści na mniejszej przestrzeni by mu dobrze zrobiło. Bo tyle samo, albo i więcej, można, jak widać na przykład u Górskiego, zawrzeć w strofach dwóch - i do tego, moim zdaniem, nalezy dążyć.

Link do wiersza wklejam tutaj: http://www.poezja.org/index.php?akcja=wierszeznanych&ude=6257

Pozdrawiam, wesołych świąt, Antek