wędrówka

[e-m-e-m]

choć buty przyduże i noc tętni w skroniach
daję nadzieję ubraną w uśmiechy
nie wiem czy znajdę drogę do celu
pod domy gościnne i słomiane strzechy

z wiarą pogodną i dużą nadzieją
ze słońcem w kieszeni godną olbrzymów
śpiewam piosenkę o motylich skrzydłach
znajduję drogę do rytmu i rymów

nie bez kozery przyglądam się światu
i stawiam tarota zbłąkanym wędrowcom
piję koktajle złożone ze świtu
i już nie zazdroszczę bez gwiaździstej nocy

[Maciej_Jackiewicz]

@e-m-e-m

wiersz przypomina mi piosenkę poetycką
i dlatego
bardzo ale to bardzo mi się podoba