Zgłoś

@Rafael Marius dzieki Rafael za zajrzenie, tez tak mysle ;)

Szukam klucza do skutków i przyczyn żonglujących żagwiami wyobraźni. Zrozumienie nie patrzy przyjaźnie - dobre chęci są w piekle wyryte. Obowiązki zbywane w przelocie, satysfakcje zniknęły w przestworach, miłosierdziem uskrzydla myśl Boża a słabości przyniosły strat krocie. Wciąż nadzieją napawa świtanie. W dnia chaosie, choć ciche, chcę słyszeć a poprzeczkę podnoszę wciąż wyżej lecz nie koi modlitwą różaniec. Trzeba wreszcie wyrzucić demona, w natłok myśli wprowadzić porządek. Niech pokora świat wokół urządzi i z miłością zło wszelkie pokona. Zza tej góry cień wyższej dobiega, zaś na błoniach miejsc zbrakło od wczoraj. Ptaki tulą wiatr czule z wieczora, może kiedyś dosięgną wrót nieba.

Trwać nieusatannie bowiem nie można wrócić tam, gdzie się było a przestrzeń i czas istnieją tylko w umysłach - umysłach tych, którzy przestrzeni i czasu nie rozumieją.

Żona golfisty w Pasadenie                  dumna z męża była szalenie,                  gdy trafił do dołka                  fikała fikołka,                  gdy wygrał był striptiz na scenie.            

Widzi ich w swojej codzienności. Nie potrafi oderwać od nich wzroku. Pyta samego siebie. - przytulają się, - po co? - dotykają się, - po co? - patrzą sobie w oczy, - po co? - trzymają się za ręce, - po co? - wymieniają się śliną, - po co? W jego głowie nieustannie spaceruje jedna myśl: - wśród różnorodności ludzkiej egzystencji decydują się być parą, - po co?