"Na szczycie złocistego wzgórza"

[Łukasz_D]

Szanowni Państwo,
Postanowiłem zaprezentować mój wiersz (ktory jest dla mnie ważny, choćby i dlatego, iż czytałem go w telewizji xD). Tak, czy inaczej, konstruktywne opinie mile widziane. Życzę miłej lektury.

"Na szczycie złocistego wzgórza"

Kwieciste, nieskalane czasem schody,
Prowadzą lekko me znużone stopy
Do pilnie przez naturę strzeżonych,
Niezliczonych wzniesień nieskończonych.

Właśnie tutaj, gdzie niebo z ziemią się zlewa,
Gdzie ptak nie wzlatuje i nikt nie śpiewa,
Mym oczom otwiera się obraz, niczym diamenty przejrzysty,
Obity rubinami, szmaragdami, klejnotem najczystszym.

Czaruje mnie detalami, muzyką, odczuciami,
Kusi doznaniami, cudownymi wspomnieniami,
Wzrusza realnością, niewiarygodną sprawiedliwością,
Inspiruje trwałością, niezmienną lekkością.

Tutaj, w miejscu, gdzie nieba można dotknąć,
Spada z policzka jedna łza, by na ziemi pęknąć,
Uwolniwszy srebrzyście migocącą w cieniu prawdę.
Prawdę o tym, jak wielce kochać pragnę...
Oto mój dom.