Smutek

[Julian_Antos]

Smutek wzbiera niczym fala,
Ołów niebios duszę zgniata
Boleść straszna, boleść stała,
Wieczna boleść tego świata,

Gdy na wiosnę umieranie
Zamiast życia i nadziei
"Niech się stanie! Niech się stanie!" -
Zawodzenie ciemnej kniei

Niech się stanie zapomnienie,
Odpoczynek wieczny w ziemi
Niechaj stanie się spełnienie
I zrzucone będzie brzemię

I po tamtej mrocznej stronie
Żadna łza się nie uroni

[makarios_]

@Julian_Antos

"Smutek" smutek potęguje
wzbierający jak tsunami
sprawny umysł fatyguje
ujemnymi uczuciami

Dekadentyzm nim znamienny
on to weltschmerz generuje
nuży przygnębia codzienny
trud i defekt gdy się czuje

Wrażliwością utrapieni
pragną przeto zapomnienia
Ten kto przyszłość lepszą ceni
pewnie doczeka zbawienia

Wiecznotrwałe Życie sprawi
że zanikną wszelkie braki *

* Ew. wg Jana 3:15-18, 36

[Julian_Antos]

@makarios_
Bardzo ładnie, brawo! Rym i rytm bardzo mi się podoba.