Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cichą kromką śniadanie
woła dzień daleki
po ziemi
twarde płyną rzeki

lepimy gniazda z betonu
ptaki wysokie
po niebie
twarde płyną obłoki

słowa nie spisane
w szklance dzwonią
tylko one moje
do nikogo

Opublikowano

@Marlett
Ale to tylko słowa dzwonia w szklance i niekoniecznie kłapane sztuczną szczęką. Samotność nie ma wieku ale z drugiej strony w swoim starzeniu się jesteśmy samotni podobnie jak w swoim cierpieniu. Dzięki za odwiedziny Pozdrawiam MM.

Opublikowano

Samotność może być bardzo, ale to bardzo smutna, ta w wierszu taka jest.
Każda z części to jej cząstki, ale chyba najbardziej wymowne są.. dzwoniące..
"słowa nie spisane"... "tylko one moje".. ale.. "do nikogo"...
i pomyśleć, że ten fragmencik rozpracowywałeś najdłużej... :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

@Nata_Kruk
"Tylko one moje" - Samotność to stan w którym boimy się oddać, przekazać komuś swoje słowa, nawet głośniej wypowiedzieć swoje myśli bo uciekną, zostaną odebrane, przeinaczone i stracimy tą najintymniejszą rzecz. I żal man tych które oddaliśmy. Dlatego trzymamy je jak babcia w szpitalu sakiewkę między piersiami. To samotność psychiczna nawet wśród wielu ludzi.
Pozdrawiam MM.

Opublikowano

@Marlett
Dziękuję Ci za słowa i przesłany wiersz. Chciałem napisać o samotności uniwersalnej, która dotyczy lub może dutyczyć nas wszystkich. Co dzień mam do czynienia z ludżmi starymi i uzmysłowiłeś mi że to musiało mieć wpływ na moje postrzeganie. Przesłany wiersz rzeczywiście otwiera oczy.
Pozdrawiam MM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...