Oliwier_Figiel Opublikowano 29 Listopada 2015 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 29 Listopada 2015 Pragnę wrócić do przeszłości, Krainy która znika, i która powraca. Uczucia które trwało i które trwa. Miejsca gdzie spotykają się myśli i pragnienia. Jeziora, którego fale burzą Przenudny porządek i kolej świata prac. Tam skaczę przez pola i łąki, Walczę i uciekam przed rudym złem. Gonie za piękną sarną I myśle o jutrze, dzień w dzień. Pragnę wiedzieć pewne rzeczy, Poznawać odpowiedzi. Moje długie uszy nie słyszą już nic, prócz ciszy mroźnej głuszy. Jestem mały skoczny stwór, Ale chcę tez czegoś, więc wciąż gonię pewien twór. Hibernuje wreszcie i zapadam w głuchy stan. Przechodzi obok stado lwów i przelatuje czarny ptak A ja czekam wciąż, zalegam w nieruchomej pozie. Odczuwam tylko smutek, rozpamiętując tamtą porę. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
jan_komułzykant Opublikowano 30 Listopada 2015 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 30 Listopada 2015 które, którego pięć razy użyte w pierwszych pięciu wersach, brak polskiej czcionki (gonie, myśle hibernuje) powoduje poczucie chaosu. Trzeba więc zawrócić, by doszukać się sensu. Trochę niechlujnie, mimo ogólnie dobrych rymów i rytmu wiersza. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Iru_De Opublikowano 6 Grudnia 2015 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 6 Grudnia 2015 Pragnę wrócić do przeszłości, Krainy która znika i powraca. Jak uczucie gdy trwało i trwa. Miejsca spotykań myśli i pragnienia. nad jeziorem z burzą fal...........i tak dalej czyścić Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się