Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dwa oblicza

bronmus45
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

bronmus45

bronmus45

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

[center][img]http://1.bp.blogspot.com/-G_crt8r9K5A/VlFJ-MfSU6I/AAAAAAAAY4s/m19ygOPFATs/s1600/dwa%2Boblicza%2Bpoezji%2Bokr.jpg[/img]
.
Każdy niech zapisuje tak, jak sam to lubi.
Jeden chce tworzyć rymy, drugi wierszem białym.
Nie każdy z nas to przecież niebiański cherubin
co wszystko chce układać według boskiej chwały.

Ja, na ten przykład wolę słuchać składnych rymów
niż głowić się nad treścią jakiejś wolnej mowy.
Często jej nie rozumiem, tak jak homonimów
nie zrozumie tu obcy. Nawet ich połowy.

^ *[/center]
Wielu z nas przejawia wielką ochotę
do zapisywania swoich spostrzeżeń.
Wyobrażamy sobie,
że tylko nasze odczuwanie poetyckiego piękna
jest tym właściwym.
Nie chcemy przyjąć do akceptacji
odmienne od swojego postrzeganie świata.
Gdy tymczasem ci inni
czują się pomiędzy nami równie obco...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      mam z Tobą trzy światy i 🎥

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Gosława Twój tekst płynie bez przerwy, jak jedno długie wciągnięcie powietrza, jak strumień świadomości, w którym wszystko się ze sobą miesza - przyroda, ludzie, śmierć, życie, miłość. Wszystko się przenika: pliszki, babcie, kartofle, Anna. Życie nie ma przecinków, nie czeka, aż skończymy jedną myśl. I ta Anna co czeka na "na cud, objawienie Boskie" - w tym samym świecie co te kartofle i pliszki czyli w samym sercu życia. To piękny wiersz o trwaniu.
    • Ajar41
      lim O - ptasi

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      Oto moja próba do cyklu limeryków "ptasich" Naty. Jeśli Ci się spodoba, spróbuję na nim nie skończyć.                  Bocian w gnieździe na stodole w Woli                po przylocie do kraju biadoli,                muszę złowić ośmiornicę,                żeby zwabić bocianicę,                bo ona nasze żaby chromoli. Pozdrawiam.
    • Berenika97
      Modlitwa

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Modlisz się wieczorem, kiedy pokój stygnie po dniu, a cisza układa się w fałdach pościeli. Mówisz głośno, lecz słowa sypią się jak ziarna pszenicy — niedojrzałe i gorzkie — na jałową ziemię. Twoja kołdra to nie przystań, tylko niebo z piór, w które wciskasz twarz, szukając tlenu. Nie ma już drabiny przy domu — tej, po której niegdyś wchodziły modlitwy. Zbutwiała, spróchniała, zarosła pokrzywami, a dach przecieka, kiedy płaczesz. Nie wzywasz już Boga po imieniu, mówisz do Niego jak do ojca, który wyjechał i nie napisał listu. „Nie gniewaj się” — szepczesz — „ja też nie wiem, jak się kocha, nikt mnie tego nie uczył.” Twoja modlitwa nie jest słabością, tylko sposobem, by nie zasnąć w ciemności.  
    • viola arvensis
      Przejście

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      tak czy owak serce na dłoni... Jakie to znajome. Piękny wiersz !
    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Deonix_ Bardzo dziękuję za te słowa! To prawda, że czasem z najtrudniejszych uczuć rodzą się wiersze - jakby pisanie było sposobem na oswojenie tego, co nas przerasta.  Pozdrawiam serdecznie!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...