vesuvio

[Jerzy_Edmund_Sobczak]

arteriami ściśniętymi do granic
tonami skał upłynnionych w gorączce
skroplonymi snami

tonę w magmie śpiączki malignianej
o obrączce palącej palec
płynnym złocie wyciekającym intruzjami
z dłoni
szczelinami życiorysu

kryształowych inkluzjach sprasowanych
szczelnie
do dwóch wymiarów ekranu
prasy i wiadomości ze świata
żywych

zmartwychwstaną
ognie

nie ja nie wyrzekam się

nieśmiało grzeszę myślami
tak bardzo chciałbym mieć karabin
ognia!
trach - strzał
pada ciało
do ciała czy to miłość
a może kochanie

jestem w piekle

bzdura

to tylko kaldera wulkanu
który oznajmi za chwilę że
powyższe to trochę za mało
a rozrzutność co najwyżej
wyrzucone na śmietnik niemowlę
bez kąpieli

spodnie włożę jak już pierdnę porządnie
erupcją gównianą na nowe
współczesne pompeje olewając metamorficzną
lawą
popiołów posypką

zatrzymując na wieczystość
w ossuarium bliskich

potomnych
o ile przeżyją podróż powrotną
z wysypiska