Apokalipsa (wariant drugi)

[Agamemnon]

Był czas... -
Był Czas Początku istnienia...

A oto Czas... Ostatni dla ziemian.


"A oto czas Ostatni. - I już... zaświeciła
Istota i treść czynów - i ziarno globowe
I moc na tronie - Słowa wielka siła
Czyniąca czasy nowe - i czyny nowe."/1


A oto o dziw!.. już tu ziemi nie ma
Ani też kształtów natury co płynie, -
Ja sam jak larwa i motyl na przemian,...
Wylęgam trzepot w Ostatniej godzinie,
Potem noc... - straszna i wicher od ziemian, -
W poświacie pełzną ohydne boginie
Utkane z półprawd wzrosłych i parszywych -
Jak świat szatanów ale w kształtach żywych.



O Panie!... Ty wiesz jakie w rozliczeniu
Duchowe Tobie... - szkarłatne sztandary, -
Tam gdzie w piekielnym wichrze i płomieniu
Nie ma już liczby ani żadnej miary,
Twojemu - pyszni - bruździli imieniu -
Przynieśli wyrok... - i światom pożary.
W czerwonych oczach otyłych na skroniach,
Jak węże gwiżdżą w krwi rumianych dłoniach.


Tam jakimś ciemnym, smugami wstawaniem,
Gdzieś na trójnogu,... gdy na sądzie duchów
Ślepcy na wietrze jak z niedowierzaniem...
Skrzepłym w źrenicach... i z twarzy łańcuchów -
Pomiędzy jednym a drugim wezwaniem,
Bladym wyrokiem trwającym w zaduchu, -
Złączeni czynem rumianym - tu pomnę;
Znosić nie chcieli wyroków przytomnie!


Przeszły już czasy i wszelakie trudy; -
A oto Niebo jak i Ziemię Nową,
Co prorok wyrzekł z pokolenia Judy,
Uczynić w stanie było święte Słowo.
Wrócił - jak wyrzekł - powziął wszelkie ludy
I swoją dłonią zarządził stalową.
Pomoc pagórków nie przyszła naprędce. -
Wiatr powyrywał krwawe katów ręce.


"Gdy się to działo, te nauczyciele
Przyszły i rzekły: Czas twej męki mija,
Nie ten na wieki ginie, kto na ciele,
Ale ten, który na duchu zabija.


Nagle z całego ciała, z wszystkich kości
Rzucił się wichrem duch w usta otwarte;
Krzyk ze mnie wyszedł takiej wspaniałości
Że gmach spękany - chorągwie rozdarte -
Wiatr wstał - krzyk sądu i sprawiedliwości,
Który nad światem wzniósł berło i wartę,
I ducha mego był wydany lotem
A wszystko napełnił siłą i grzmotem."/2


Już powziął słońca wewnętrznej niedzieli,
A oto widzę jak i Ziemia Nowa
Wśród gwiazd dwunastu niebo rozpościela
W uśmiechu Pani... od świętego Słowa... -
Wielkiego Boga radości wesela.
Jak zrozumiała jest pieśń adwentowa -
Szli... co głowami w lama sabahtani,
Kręgami słońca ku słońcu wezwani...


Żywot w cyprysach wielki przeznaczony -
Tu świat już nowy w mądrości błękicie,
Kiedy duch przyszedł jak ze snu zbudzony
A nim zobaczył... miał ciało i życie
I pieśń na ziemi grał w wspaniałe tony... -
Tam przeczuwając jakie ma użycie,
Bo w duszy której Boga światy płoną
Człowiek się staje dla Boga ... - ikoną.


Bo duszy w której Boga światy płoną
W swojej przyjaźni ku Bogu na wieki,
Bóg podał kamyk z dziedzica koroną,
Na oczach ludów ogromnych ... - z odsłoną
I gdzie rozbrzmiewa wielki kraj daleki
Rzeczywistego ducha - panowanie. -
I wszystko widziałem w nadpowietrznym stanie.


Magnifikat się dopełni o świcie,
Jakoby z Ziemi dochodziły dzwony
Rapsodów wielkich - niebieskich odbicie -
Jak i od ptaków - ognistych szalonych... -
Trakt co w płomieniach okryty w błękicie
Wielki Smok zerwał - z wichrami - zjawiony;
Stalowy korpus starej ziemi - świata,
Wraz z jej odwłokiem trzecią część gwiazd zmiata.


"Wy którzyście tej pieśni wysłuchali,
Słuchajcie teraz snu, który był we mnie,
Gdy mię duchowie po piekle błąkali,
A krew i ogień ducha ciekły ze mnie...
Jeżeli kiedy glob się ten zapali
Ogniem tworzonym w duchach potajemnie,
To ten sam ogień... antychrystów wstanie,
W którym jest węży i świst i gwizdanie.


Ta sama ziemia puszczona na wolę
Ducha... zarówno już wtenczas rodziła,
Pod słońcem świętym - i kłos i kąkole,
A zawsze bujna - sił globowych siła;


Czego straszliwa męka nie zniszczyła,
Ogień nie spalił i krew nie zalała,
Powstała w duchu moc - piorun i siła,
I świętość ducha - złota - doskonała."/3




Agamemnon

1/ Juliusz Słowacki, Król-duch
2/ tamże
3/ tamże