Lampa Stryja

[Hubert_Winczewski]

Lwowski patrycjat, zapija się winem.
Gdy wokół przezeń tłuszcza się pieni.
Zasiadając w Galicji zrównani z Apollinem.
Gdy chłopi są powietrzem karmieni.

Z oddali jęk echa się rozbija piskliwy.
W ubojni wieprze padają pod sobą.
W końcu trzask słychać wnikliwy.
I przeto się lampa zapala podemną.

Rozrzaża sie wokół łuną czerwoną.
Jak krew która spływa między nogami.
Krew zwierząt zabitych raną pod głową.
Gdy noc wszczyna taniec z aniołami.

Dym dusi po domach jak worek od kata.
Stryj w inferno, stojąc w popiuł się kładzie.
W więzieniu od ognia rozpuszcza się krata.
Miasto całe się kładzie w bezładzie.

Od ognia dzień w nocy a w dzień dymią zgliszcza.
Wieże się walą na ludzkie stosy.
Żydzi biegają gdy ich płomień wyniszcza.
Zrzucając dla wiarę swe losy

Gdy dym w dzień opada, tłuszcza nadtchodzi.
Rozgrabia co z gruzów wystaje.
Szlachta w popiołach się z miasta rozchodzi.
Gdy ruina się szara zostaje...




([u]Wiersz nawiązuje do  katastrofalnego pożaru[/u], który miał miejsce 17 kwietnia 1886 w Stryju w Galicji, doszczętnie niszcząc miasto)