Na rubieżach spękanych serc

[Hubert_Winczewski]

Na rubieżach spękanych serc.
Odstawionych w kraniec z łez.
Czas ucieka w oka kres.
Dla nas samych pisząc pieść .
O naszych dusz słowach...

Niewymierzeni przez czas na rękach.
Niewybadani przez cudze serca.
Niezawierzeni w białych kartach.
I połączeni jak dłonie w tańcach.

Niezawiązani łańcuchem lodu.
Niezamarznięci jak w ogniu morzu.
Stykamy światy na swych palcach.
Stykając ręce jak noc na gwiazdach.

Na rubieżach spękanych serc.
Odstawionych ucieka w oka kres.
Dla nas samych pisząc pieść .
O myślach i słowach...

Nieobiecani jak nocna warta.
Nieodgadnięci jak cicha karta.
Z marzeniem w sercu brnąc przez morza.
Świecąc w przepaści jak nocna zorza.

Niedomarzeni jak myśl nicości.
I niespokojni w namiętności.
Nie odstawimy w spazmy ducha.
Uśniemy tam gdzie cisza głucha.

Na rubieżach spękanych serc.
Odstwionych w kraniec z łez.
Czas ucieka w oka kres.
Dla nas samych pisząc pieść.
O Naszych serc mowach...

[Hubert_Winczewski]

Gdyby była możliwość prosiłbym o wskazanie rodzaju poematu który popełniłem i czy czy jest wgl wiersz :D