Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nieobecność jest moim żywiołem


Rekomendowane odpowiedzi

Nie znoszę tłumu, peszy mnie.
Czuje się w nim osaczony,
co gorsze, jakby ze mnie drwił.

Wolna przestrzeń jest moim domem:
co o nic nie pyta,
o nic nie prosi.
Nie przygląda mi się,
także szyderczo nie szepcze
o mnie drugiemu uchu,
za moim uchem,
iż tutaj tylko Natura
ze mną rozmawia
i jest moim przyjacielem.
A co najważniejsze,
w niczym nie zdradzi mnie.
https://plus.google.com/photos/yourphotos?banner=pwa&pid=6138246192900671602&oid=103276734392610294633

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Barbara_Tadaj

Dzień dobry Pani Barbarze! A że i moja ślubna Pani także nosi to piękne królewskie imię, stąd jest mi jeszcze ogromniejszy zaszczyt i radość,
że w całości Pani Barbara podziela mój wiersz, zgadza się z nim. A zatem mamy podobny nastrój, chęci, potrzeby, marzenia być tam,
gdzie jest spokój i cisza... Dziękuję miło i ciepło za czytanie i przemiły dla mnie wpis.
Pozdrawiam z otuliny Puszczy Knyszyńskiej.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...