Portret człowieka

[Mieczysław_Borys]

Mój zasób wiedzy jest ubogi,
a wierszy spłodziłem tyle.
Jak to się stało.
To proste.
Mam ciało okaleczone z wypadku,
a przez to złamane serce i zranioną duszę -
stąd powstało natchnienie,
poryw serca i chęć wyrzucić z umysłu to,
co z dramatu życia narodziło się w głowie,
aby nie oszaleć, a do reszty wykrzyczeć się
na życie nie słowem z ust, a piórem.
To powód, który podał do ręki pióro,
jako nieproszony sprawca główny
rozpoczęcia wierszowania czyli "krzyku w ciszy".
Ale całym jądrem wybuchu moje poezji
jest moja osobowość, wrażliwość,
pozytywne cechy charakteru, waleczności
nie tak czynem ze sobą, jak pisaniem.
Jedno i drugie zderzyło się ze sobą -
i powstała wybuchowa mieszanka,
która znalazła miejsce eksplozji na papierze,
która mnie nie zabiła, a wzmocniła na wieczność.
Jestem w swoim nieszczęściu szczęśliwcem.
http://www.youtube.com/watch?v=q2rYveSNKRI

http://www.far.org.pl/forum/viewtopic.php?id=2527