Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kto się z głupcami zadaje chętnie
temu się pewnie źle powiedzie
postępujący w swym życiu butnie
stają się jako ci w Efezie

ostrożność każe słusznie wybierać
kto towarzystwem będzie dobrym
więc wyborami swą mądrość wyraź
abyś pozostał człekiem chrobrym

gdy ci rówieśnik zaimponuje
zdając się lepszym od rodziców
wnet cię radami swymi popsuje
- przypadek znany ci z opisów

Rechoboama ten przypomina
kto nadto ceni rówieśników
opis biblijny wszak upomina
abyś nie przystał do asteników

słuchanie tego co ci pasuje
pewnie zawiedzie na manowce
złe towarzystwo na pewno psuje
kozami stają się w nim owce

trudno jest patrzeć dalekowzrocznie
tym którym brak jest doświadczenia
słusznie rozstrzygać aksjologicznie
gdy się wokoło wszystko zmienia

myśleć nie lubią o konsekwencjach
lecz tu i teraz żyją chwilą
z upodobaniem bo w akceptacjach
pragną się cieszyć własną siłą

są przyjaciółmi twymi rodzice
tyle dowodów o tym świadczy
inni przewrócą ciebie na nice
zaiste groźni to doradcy

Opublikowano

niezgrabne rymy, pomieszanie archaicznych pojęć z nowoczesnymi, w dodatku patos charakteryzujący wyroby wierszopodobne o tematyce politycznej i religijnej - czynią tego tasiemca ciężkim do strawienia i bardziej odstręczają niż zachęcają do zgłębienia treści. Zwłaszcza, że przeciętnego czytelnika odsyłasz do słownika wyrazów obcych.

Opublikowano

@cezary_dacyszyn

chrobry choć stary wyraz dobry
butne są nadal wielu oczy
astenik rzadko bywa mądry
aksjologicznie prawdzie przeczy

cóż nie każdemu wszystko pasi
zostaw mą twórczość innym proszę
grzech się lubieżnie nadal łasi
i każe wciskać marne grosze

http://sjp.pwn.pl/sjp/aksjologia;2439226.html
http://sjp.pl/chrobry
http://sjp.pl/butny
http://sjp.pl/manowce
http://sjp.pl/astenik
http://sjp.pl/nice
http://sjp.pl/patos

Opublikowano

@cezary_dacyszyn

A ja mam pewność, że:

twórczość a nie tfurczość - http://psychologia-tworczosci.wyklady.org/wyklad/72_psychologia-tworczosci-pojecie-tworczosci.html

"Nie sądźcie z pozoru, ale sadźcie sprawiedliwie"

"Przestańcie osądzać"

"Pilnuj siebie samego i nauki i w tym trwaj, bo to czyniąc siebie samego zbawisz i tych którzy cię zechcą posłuchać"


[center]http://www.poezja.org/wiersz,79,149781.html
http://www.poezja.org/wiersz,79,150518.html

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kwiatuszek Szczerze mówiąc jeszcze nie wiem . To pierwsze próby. Gitary też muszę odkurzyć. Ale taki jest plan. Co jakiś czas rozciągam palce, zaczynam nucić i śpiewać.    Kocham te swojej gitary i muzykę którą z nich wydobywamy. :)
    • Chodź. Wejdźmy tam. W las głęboki, w polany dzikich listowi o korzennym aromacie wieczornych westchnień. Wiesz, słońce jaśnieje w twoich włosach koroną, kiedy je rozczesujesz dłonią, jakby w zadumie.   Idziemy serpentyną wijącą się, zagubioną w przestrzeni gorącego lata, wśród stłoczonych lękliwie czerwonych samosiewów, wiotkich winorośli… W krzaku jaśminu, co lśni kroplami rosy, jawi się pajęczyna drżąca. I w tym drżeniu, w tej przedwieczornej zorzy, my.   Chodź. Weź mnie za rękę. Chcesz, wiem, choć kroczysz w panteonie niedomówień i jakichś takich, jakby pobocznych spojrzeń, które w tobie kiełkują z nasion niepewności.   Idziemy w cichym kołysaniu wierzb, w powiewach wiatru kładących się na pniach, na przydrożnym płocie drewnianym, na sztachetach, między którymi słońce przepuszcza w migotach swoje cienkie nitki jaskrawego blasku, na kładce przerzuconej nad perlistym nurtem strumienia, wśród feerii mżących kryształów.   Na naszych ustach i dłoniach, na skroniach…   Chodź. Wejdźmy w te szepty rozochoconych brzóz. W ramiona kasztanów ze skrzydlatych cieni. Niech nas oplotą, abyśmy mogli wzbić się na nich ku słońcu lekko. Z cichym krzykiem zamarłym na ustach.   Idziesz z tyłu ścieżką, bądź kilka kroków przede mną.   Dokądś wciąż wchodzisz. Skądś wychodzisz. Z jakichś zakamarków pełnych anemonów, z leśnych ostępów i w kwiecistym pióropuszu na głowie. Bogini natchniona śródpolnym wiatrem łagodnym. Uśmiechnięta.   Chodź. Idziesz. Znowu idziemy. Ty, przede mną. To znowu odrobinę za mną. Obok. Przechodzisz. Przemykasz lekko. Zatrzymujesz się, rozmyślając nad czymś.   To znowu zrywasz się truchtem, wybiegając o parę kroków wprzód.   Idę za tobą w ślad.   Kiedy wyprzedzam cię, oglądam się za siebie. Podaję ci rękę.   Nikniesz w cieniu na chwil parę, jakby celowo, naumyślnie. Na moment albo może i na całą wieczność. Nie wiem tego na pewno, ponieważ olśniewa mnie przebłysk spadający z nieba, co się wywija z korony wielkiego dębu.   Wiesz, to wszystko jest takie ciche i ciepłe. miękkie od poduszek z mchu i paproci.   Szepczę, układam słowa, kiedy ty, wyłaniasz się bezszelestnie z cienia (nagle!) i cała w pozłocie.   Od migotów blasku. Od drżeń.   Tuż za mną. Jesteś. I jesteś tak blisko przede mną, jedynie na grubość kartki papieru tego wiersza, który właśnie piszę (dla ciebie) albo źdźbła trawy, którym muskasz niewinnie moje spragnione usta.   Wychodzisz wprost na mnie, przybliżasz się, jakby w przeczuciu nieuniknionego zderzenia Wyjdź jeszcze bardziej. Proszę. A proszę cię tak, że już bardziej się nie da. Wiesz o tym. Więc wyjdź… Wyjdź za mnie.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-31)    
    • @Nata_KrukNo, bo jak krótki może być długi ? :) Dziękuję i pozdrawiam:) @Marek.zak1Akceptujesz, zgadzasz się na wszystkie plusy i minusy. Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymAlbo i nie :) Któż to wie :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • @Alicja_Wysockaten świat jest taki mały Las Palmas jest za rogiem? to ja się oszukałem marzenia mógłbym spełnić w knajpie ? w Gdyni, a nie w Krakowie?   :)) dziękuję i pozdrawiam:)    
    • @Nela Sam wiersz bardzo dobry, niesamowicie trafnie oddaje stan ducha. Dobrze, że piszesz, jest tutaj mnóstwo wrażliwych osób, mamy swoje wzloty i upadki. Jeśli to osobiste odczucia, to warto coś z tym zrobić. Pisanie o tym. to dobry początek. Bardzo pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...