Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

obfitujemy


Rekomendowane odpowiedzi

z osobnych drzew
tym samym wiatrem lotni
w duszy dziecka jesienni
pod butami arogancji
bez skargi

któż pojmie drżący szept ciszy
kogo zachwyci szarobrunatność
w nawałnicy ignorantów

soki starych drzew wykluczają
nawet pozór udawania a dialog
zawsze szuka analogii w pięknie
różnorodności

rodzi się człowiek

2014-11-28

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Krysiu.
Jako komentarz :)

z osobnych drzew jak dusze dziecka
rodzą się ludzie żyjący pięknem

jesienni tacy
bez skargi w sercach
pojmują drżący miłosny szept ciszy

pośród niewiedzy o pięknie
różnorodności

Tak mi się po mojemu poczytało.
Poruszający temat ujęłaś, pięknie :)

Pozdrawiam ciepło :))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@teresa943

fajne fajne, bardzo trafia do mnie.

pod rozważenie, detalicznie:

"obfitujemy

z osobnych drzew
tym samym wiatrem lotni
w duszy dziecka jesienni
pod butami arogancji

bez skargi
któż pojmie ciszę
kogo zachwyci szarobrunatność
w nawałnicy ignorantów

gdy soki starych drzew
wykluczają pozór udawania
a dialog zawsze szuka analogii
w pięknie

różnorodność
- rodzi się człowiek"

niby "obfitujemy" a w sumie cóż my znaczymy - dzisiaj, w zgiełku wszystkiego i niczego naraz.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@oskari_valtteri
w sumie po ludzku tak, ale ... "obfitujemy" na wieki właśnie dlatego, tzw. paradoks miłości :)

a po rozważeniu Twojej sugestii jestem wdzięczna, że Ci się chciało, jednak ...zostanie po staremu :)

dziękuję też za entuzjazm, z jakim przyjąłeś wiersz i serdecznie pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...