Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

z osobnych drzew
tym samym wiatrem lotni
w duszy dziecka jesienni
pod butami arogancji
bez skargi

któż pojmie drżący szept ciszy
kogo zachwyci szarobrunatność
w nawałnicy ignorantów

soki starych drzew wykluczają
nawet pozór udawania a dialog
zawsze szuka analogii w pięknie
różnorodności

rodzi się człowiek

2014-11-28

Opublikowano

Witaj Krysiu.
Jako komentarz :)

z osobnych drzew jak dusze dziecka
rodzą się ludzie żyjący pięknem

jesienni tacy
bez skargi w sercach
pojmują drżący miłosny szept ciszy

pośród niewiedzy o pięknie
różnorodności

Tak mi się po mojemu poczytało.
Poruszający temat ujęłaś, pięknie :)

Pozdrawiam ciepło :))

Opublikowano

@teresa943

fajne fajne, bardzo trafia do mnie.

pod rozważenie, detalicznie:

"obfitujemy

z osobnych drzew
tym samym wiatrem lotni
w duszy dziecka jesienni
pod butami arogancji

bez skargi
któż pojmie ciszę
kogo zachwyci szarobrunatność
w nawałnicy ignorantów

gdy soki starych drzew
wykluczają pozór udawania
a dialog zawsze szuka analogii
w pięknie

różnorodność
- rodzi się człowiek"

niby "obfitujemy" a w sumie cóż my znaczymy - dzisiaj, w zgiełku wszystkiego i niczego naraz.

Opublikowano

@oskari_valtteri
w sumie po ludzku tak, ale ... "obfitujemy" na wieki właśnie dlatego, tzw. paradoks miłości :)

a po rozważeniu Twojej sugestii jestem wdzięczna, że Ci się chciało, jednak ...zostanie po staremu :)

dziękuję też za entuzjazm, z jakim przyjąłeś wiersz i serdecznie pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - nic nie poradzimy - możemy tylko o tym pisać -                                                                                               Pzdr.
    • Widzę,  że w piecu napalone, a i centrale też grzeje.     Pozdrawiam 
    • Komu ja jeszcze porymuję? posplatam słowa jak kwiaty w bukiecie? komu napiszę co serce czuje po prostu człowiekowi czy jeszcze poecie? Komu wiersz rymowany ułożę opiszę jeszcze jeden przyśniony ziemski raj? jakże smutno mi dzisiaj Boże gdy zamiast piórem ktoś pisze gdzieś tam AI Komu dzisiaj wiersz się skleci i muza go przytuli ile tylko ma jeszcze sił? komu śnią się szczęśliwi poeci? prawdziwą poezję chcą obrócić w szary pył Komu wiersz android poukłada? coś napisze na czczo bo nie lubi chipsów poeta z pomnika na bruk upada podeptane kartki z pamiętników i grypsów Szczęśliwszego Nowego Roku 2026 dla wszystkich piszących na portalu poezja.org życzy Maciek.J
    • Ja się tym moim rowerem nie rozpędzę za bardzo  Już sobie obiecuje że w tym roku na pewno to cholerne prawko zdam  Tylko żeby któryś z instruktorów że mną wytrzymał

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Za szybko się chłopaki poddają a przecież we mnie potencjał na kierowcę jest!  Fajnie się czyta Szczęśliwości w Nowym Roku
    • Oddycham   Oddycham ciężko a może wzdycham a może zdycham leżę pod płotem pijana szczęściem innych ludzi spojrzeniem pogardzana sama jak królewna z bajki o Kopciuszku z zapałkami za siedmioma górami stoliczku nakryj się nie daj umrzeć z głodu Babie Jadze w chatce z piernika nie wydziobuj okruszków Jasia i Małgosi nie głaszcz wilka zamkniętego w Czerwonym Kapturku na ziarnku grochu posadź Złote Runo jak warkocz Roszpunki rozwiej moje myśli w oddechu zaplątane
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...