pojednanie

[Zbyszek_Dwa]

wydreptane szlaki
między codziennością
po chleb i wodę
wciąż u źródła

widzę cię tam w ciszy
na brzegu
zapatrzoną w żagle

ale wiesz
chwilami trącam puzzle
pytając białe cumulusy
dlaczego

lecz ufam
to jest łaską losu

[Gość]

fajne. takie pojednanie z samym sobą mi się przeczytało, takie nawiązanie do pewnej modlitwy, a właściwie jej fragmentu: ''(...) abym godził się z tym czego nie mogę zmienić i odróżniał jedno od drugiego''.

[teresa943]

@Zbyszek_Dwa
widzę cię tam w ciszy
na brzegu
zapatrzoną w żagle

to mi najbardziej :)
ogólnie wiersz budzi osobiste refleksje i niesie nadzieję
a to dobrze :)

Serdecznie pozdrawiam, Zbyszku - Krysia

[Zbyszek_Dwa]

Dziękuję Oskari
No, często jedynie modlitwa pomaga
utrzymać pokój, radość, sens.

Pozdrawiam :)

[Zbyszek_Dwa]

O i Krysia. Witam :)
Dziękuję za wypatrzenie w wierszu
dobrego kawałka
który pobudza osobiste refleksje
i pogodę myśli, To i ja z tego powodu się cieszę:)

Serdecznie pozdrawiam :)