list do śmierci

[Natalia_Wójcik]

siedząc za biurkiem
wciskasz guziki
odpalając bomby atomowe

w laboratorium
tworzysz nowe
porcje chwilowego szczęścia

zawzięcie gestykulując
wydajesz rozkazy
śmiertelne w skutkach

w ciemnym rogu
upajasz się krwią
przypadkowego przechodnia

jeździsz mercedesem
odhaczając w smartfonie
wykonane zadania

ciekawe czy pamiętasz
jak przychodziłaś boso
ze zardzewiałą kosą

[Gość]

co za różnica - guzik czy kosa?

[Marlett]

Szkoda fatygi na pisanie listu i tak wszystko sprowdza się do jednego..:(

[Natalia_Wójcik]

@oskari_valtteri

Stanowcza. Kiedyś umieranie było jakoś bardziej wartościowe niż dziś.

[Natalia_Wójcik]

@Marlett

A może jednak udałoby się ją przekonać, żeby chodziła pieszo? Wtedy nadeszłaby wolniej... Ewentualnie można jej opony pociąć ;)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie zgadzam się. człowiek to człowiek, teraz, tysiąc lat temu, czy za sto lat. jedyna różnica to "medialność" śmierci. i jak dla mnie o tym, choć niewypowiedzianie, jest w Pani utworze.

[Marlett]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Najlepiej gdyby zapadła na amnezję i zapomniała o całym świecie :)
Paradoksalnie jest ''to'' bardzo żywotne i pamiętliwe.
PozdrawiaM.

[Zbyszek_Dwa]

Witaj Natalio :)
Każdy odchodzi w jakimś celu, nie ma przypadków
zawsze jest w tym jakiś sens.
No i przecież nigdy nie chodziła z zardzewiałą kosą :))

Pozdrawiam :)