Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tam, gdzie będę

M_Patriota
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

M_Patriota

M_Patriota

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Spłoszony jak szarak z puszczy
Na wolną przestrzeń wybiegnę -
Po obu stronach na pola zielone
Wzrok przemieniać będę, a choć to,
Nasycenia dość nie doznam.
Drogą pagórkowatą nad krajobraz
Wznosić i zniżać się rozpocznę,
Kołyskę z dzieciństwa przypomnę,
Że stąd pochodzę i tutaj wyrosłem
Ziemi tej służąc wiernie
Zanim los pognał mnie na Śląsk.
Wioski z sentymentem napotykać będę -
Z oczu do umysłu zapamiętywać; jak jest tu dzisiaj,
Przypominać jak było wczoraj.
Z bólem serca i żalem opuszczać -
Podążając do miejsca narodzin i wychowania się.
Po drodze zieleń oczyma wchłaniać,
Niebo z ołowianych chmur w białe anioły przemieniać,
Jaskółki w powietrzu wzrokiem policzyć,
W duszy, ale z serca przyrodzie i ludziom pogody życzyć,
Dotrzeć tam, gdzie tęsknota przywołuje.
A tam matula czeka i minionych czterdzieści wiosen.
Dalej nie mogę.

Pisałem, dnia 22-06-2014 roku. Podlasie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Z wziernika

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      @Kamil Olszówka Dziękuję pięknie :)   Deo
    • Deonix_
      Złoto i Neony/Gold and Neons

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      @Xbovski Należą się w pełni :))))))))))))
    • Kamil Olszówka
      Gdzie przydrożne kapliczki bestialsko zniszczone...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      @Deonix_ Najserdeczniej Dziękuję! Ogromnie mi miło! Rzuć także proszę okiem na ten mój poniższy wiersz...    
    • Nefretete
      ''Sprawa Bulskiego'' to nie wszystko obok historii Przemka Bielawskiego

      Przez Nefretete · Opublikowano

      __________________________________________________________________ /Proza poetyczna/ ________________________________________________________________ Na początku przedstawię Krzysztofa, zresztą zmarłego; Świętej pamięci arcymistrza, który w latach młodzieńczych  był moim przyjacielem po fachu.   Razem w wieżowcu, 'na północy' w Częstochowie, badaliśmy wiedzę z zapożyczonych materiałów na sześćdziesięciu czterech polach, na desce   Poznawaliśmy w ten sposób odkryty kosmos I do dziś pozostaje mapownictwem obu kolorów Na czerwonej wstążce czas zegara, zanim nie opadnie Wciąż partią życia trwa do zero zero, emocji walką   Były, jeszcze Przemek jest brakującym ogniwem W zatartej historii, o którym dzisiaj Wam napiszę!   Też w wieżowcu mieszkał, na warunkach ojczyma; pod groźbami noża — walczył rurą od odkurzacza, Matka była dumna: jej syn, wtedy z kurzem 'Patoli' Choć został wygnany, znalazł miejsce pod dachem Ja pamiętam, no cóż — jak w domowym ognisku, opowiadał mi o Wiedniu przy otwartym balkonie, z worka foliowego słowami poprzez swój wydech   Mięsień dobrze jeszcze pracował w tej atmosferze; Nie byłoby mowy o kontynuacji bez światła  przed jutrzejszym turniejem na 'polibudzie', powiedział, że wygra go, dzięki wiedzy smerfów.   Z samego rana, moja mama! Zrobiła śniadanie;  życzyła nam sukcesu na drogę, wzięliśmy je ze sobą i parę groszy, z tak zwanego kieszonkowego. Trzeba było skorzystać, skoro nadarzyła się okazja.   Byliśmy w 'Sezamie' - takim sklepie częstochowskim (nie wiem, czy nadal istnieje? Schyłek lat dziewięćdziesiątych) Ja na dziale spożywczym — kupiłem kilka jagodzianek. On na przemysłowym —  kupił paczkę worków foliowych, szukając też wspomagacza, wybierał zapachy z nakrętek.   I ostatecznie przypadł mu do gustu jeden, który wziął; kilkadziesiąt wdechów i wydechów. Przemek już gotowy   Jesteśmy teraz na miejscu, czyli na Politechnice; w korytarzu panuje atmosfera wśród szachistów, z niecierpliwością czekających na gwiazdy ze Wschodu   Limuzyną przyjechały: Alexiej Aleksandrow oraz druga —  niestety nie mogę sobie przypomnieć jej imienia, jak pamięcią sięgam, mnóstwo ludzi cykało im flesze. Bo to przecież legendy   Jako pierwsze widziały wodopój połączony szczynami z kegi,  przed każdą rozgrywką opróżniając stopniowo zawartość aż do zera, jednak gaz w płucach nie usypiał ich czujności.   Podczas trwających partii, głowy podparte łokciem w zgięciu, wydawały się pijane, choć czekały na kolejny 'click' zegara. Przy samym stężeniu dłonie w alkoholu będąc wciąż trzeźwe   Rozpuszczalnika nie odróżniając. Przemka ruchy po desce, smerfną metodą skali światowej wyjdą dzisiaj do historii tak prawdziwie ze wspomnień i trzeba będzie ją zakończyć.   (...) Przemek nie wygrał, ale jako pierwszy Częstochowianin pokonał gracza z Elity; targając jego włosy dłońmi  — na lewo i na prawo. Ostatecznie został zdyskwalifikowany przez swoje zachowanie. A parę tygodni później, babcia mnie poinformowała, że jej wnuczek odpalił rakietę samozapłonem na ławce ____________________________________ Wybaczcie, ale coś mi się odkleiło w ostatni piątek,  po lokalnym turnieju w Tilburgu  — zresztą wygraną; była butelka 'Leffe', którą otworzyłem zapiski z dłoni.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • M_arianne
      I luty buty ma.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      On co mi? Luty tuli mocno.     Luty ma moc. Co mamy, tul.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...