Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bogaty jestem.

Jacek_Sabatowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Sabatowicz

Jacek_Sabatowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bogaty jestem, bogaty.
Świat pieśni moich jest światem.
Wypełnia mnie radość jak wino,
Barwą złocistych bursztynów.

Momentów, w których pieśń tworzę,
Choćby mi było najgorzej,
Do ostatecznych sił granic,
Nie dałbym nikomu za nic.

Chociażby była ta chwila,
Krótka, jak życie motyla,
To zbiorę w niej słońca na długie
Okresy niepogód, szarugi.

Wyznaję dzisiaj szczerze:
Napróżnom życia nie przeżył,
Chociaż Poezja swej ścieżki
Wiodła mnie tylko brzeżkiem.

  • 3 tygodnie później...
  • 7 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Szamotanie z plamą

      Przez violetta · Opublikowano

      Ktoś zauważy plamę, a ktoś nie powie, że ją widzi. W życiu jest dyskrecja.
    • violetta
      Rozświetlenie

      Przez violetta · Opublikowano

      Oj zazdroszczę tej miłości:)
    • tie-break
      PRZEGRANYM POKOLENIEM NAS NAZYWAJĄ

      Przez tie-break · Opublikowano

      @M jak Malkontent Każde pokolenie ma swoje bolączki i swoje ciemne strony, ale jednak myślę, że jest coś w stwierdzeniu że generacja urodzonych w latach '70 (obecni 45-55 latkowie) była i pozostaje na mocno straconej pozycji. To pokolenie, które wciąż na coś nie zdążyło, pokolenie ludzi spóźnionych na wszystko, którym rozmaite szanse i wyzwania uciekły sprzed nosa, które wiecznie goni rozpędzony świat.
    • tie-break
      Dzienniczek

      Przez tie-break · Opublikowano

      @infeliaBrawo! To wyborny wiersz, w którym jest wszystko, co trzeba - prawdziwe życie, humor, nawet odrobinę przechylający się w stronę groteski, ale też subtelna, dyskretna liryka, zmyślnie ukryta w detalach (cycata baba, wata cukrowa, uczeń grający rolę drzewa). Radosna, sztubacka niewinność przeplata się tu jednak z pewnego rodzaju gorzką refleksją, która ukazuje bardzo asymetryczny konflikt między tym, co przecież naturalne, żywe, wesołe, intuicyjne - a ciasną klatką bezdusznej instytucji. Za puentę o czerwonym pasku postawiłabym siódemkę z plusem ;) Dlatego, bo wreszcie przywraca właściwy porządek świata.
    • M jak Malkontent
      PRZEGRANYM POKOLENIEM NAS NAZYWAJĄ

      Przez M jak Malkontent · Opublikowano

      Przegranym pokoleniem nas nazywają, ci co z okna czołgi oglądali. A ci co z okna kuriera wyglądają, za najbardziej nieszczęśliwych ludzi. Pół dnia rozkmin z bandą na drabinkach, drugie pół biegając za piłką. Od kwietnia do października mój rower do piwnicy nawet nie zaglądał, robiąc pięć razy równik po osiedlu oraz pobliskim lesie. Na ścianach pokoju pop, w ręce nieudolnie „Nie płacz Ewka”, a w radio Gollob, walczący o marzenia z dzieciństwa za cenę resztek zdrowia. Pamiętam nerwy pierwszej rozmowy i zawód na jej twarzy, gdy popłynęły pierwsze słowa. Tak samo jak stres przed egzaminem w dorosłość i radość po jego zdaniu. Potem na dobre przepadliśmy we mgle prozy życia, ale ci przed nami i za nami już nie? Bloki wypełnili przegrani, oszukani i rozczarowani, ale czy tylko czterdziestolatkowie? Czy wy nie żyjecie już tylko wspomnieniami? A wy niekończącą się frustracją z niemocy? Czy to jest lepsze od żalu? Żalu do was, że spieprzyliście nam życie. I do was, że nas ciągle doicie. My, pokolenie skrzywdzonych? Czy my, pokolenia skrzywdzonych? W kraju, gdzie ciągle za mleko płaci się krowami, trudno nie zostać pokoleniem straceńców.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...