To również wydarzyło się 1981 lat temu

[makarios_]

[indent](11 nisan 33 r. - 11 kwietnia 2014 r.)[/indent]

Wśród tłumów pewni Grecy cześć składali,
w Jerozolimskiej świątyni Jehowy,
a skoro przybył, widzieć Go pragnęli,
ciekawość żywiąc, szlachetne motywy.

Wtedy Człowieczy Syn słowa znamienne
wyrzekł, stwierdziwszy, że przyszła godzina,
usłyszał z niebios, zaiste solenne
cne zapewnienie, że co rzekł dokona.

Stłoczeni wokół słyszeli że grzmiało,
inni anioła, zapewnienie piękne...
Zbyt wielu wiary najwyraźniej brakło,
sąd się odbywał, stwierdził, nota bene.

Wnet władca świata, złego, osądzony
wraz z swym pomiotem, zaiste żmijowym,
zostanie w nicość przez Niego wrzucony,
wraz z demonami w ogniu nie gasnącym.

Których pociągnie ku sobie do góry,
wraz z Nim królować będą, po wiek wieków,
oświeca prawdą sam Jehowa Dobry,
który każdemu być wszystkim jest gotów.

Choć tyle cudów i znaków wspaniałych
działo się, dzieje aż do onej chwili,
tyle się bołi przywódców, niedbałych,
miast bać się Boga, który się nie myli.

Więc tchórze nadal w mroku pozostają,
w gęstych ciemnościach, które można dotknąć,
zamiast Żywego Boga, adorują
bogi wszelakie, Jehowie zaś bluźniąc.

Sędziego swego każdy ma, doprawdy,
w tym czego uczył zanim był zabity,
przecież wśród swoich tyle doznał wzgardy,
do końca znosił nikczemne afronty.

Ojciec go posłał mówiąc co ma mówić,
nowe nauki przyniósł w miejsce Prawa,
kto je doceni, miast bezmyślnie ganić,
tego ozdabia bieluteńka barwa.

Taki też z liściem palmy, wobec Tronu
stoi codziennie, wielbiąc Jedynego,
albowiem złożył nadzieję w swym Panu,
aby dostąpić życia prawdziwego...


Ew. wg Jana 12:20-50:
20 A wśród tych, którzy przybyli, by oddawać cześć w czasie święta, byli pewni Grecy. 21 Ci więc podeszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i zaczęli go prosić, mówiąc: "Panie, chcemy zobaczyć Jezusa". 22 Przyszedł Filip i powiedział Andrzejowi. Andrzej i Filip przyszli i powiedzieli Jezusowi. 23 Jezus zaś odrzekł im, mówiąc: "Nadeszła godzina, żeby Syn Człowieczy został otoczony chwałą. 24 Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Jeżeli ziarno pszenicy nie wpadnie w ziemię i nie obumrze, pozostaje tylko jednym ziarnem; ale jeśli obumrze, to przynosi obfity plon. 25 Kto kocha swą duszę, ten ją niszczy, ale kto nienawidzi swej duszy w tym świecie, ten ją ustrzeże dla życia wiecznego. 26 Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech mnie naśladuje, a gdzie ja jestem, tam będzie też mój sługa. Jeśli ktoś mi usługuje, Ojciec będzie go szanował. 27 Teraz dusza moja jest strapiona i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw mnie z tej godziny. Ale właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. 28 Ojcze, otocz chwałą swoje imię". Wtedy doszedł głos z nieba: "Już otoczyłem je chwałą i jeszcze je chwałą otoczę". 29 Tłum więc, który stał dokoła i to usłyszał, począł mówić, że zagrzmiało. Inni się odezwali: "Anioł do niego przemówił". 30 Odpowiadając, Jezus rzekł: "Ten głos rozległ się nie ze względu na mnie, lecz ze względu na was. 31 Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. 32 Ja jednak, jeśli będę z ziemi uniesiony w górę, pociągnę ku sobie ludzi wszelkiego pokroju". 33 To zaś powiedział w tym celu, żeby wskazać, jaką śmiercią ma umrzeć. 34 Toteż tłum mu odpowiedział: "My słyszeliśmy z Prawa, że Chrystus pozostaje na wieki; a jakże to mówisz, iż Syn Człowieczy musi być uniesiony w górę? Kto jest tym Synem Człowieczym?" 35 Jezus więc rzekł do nich: "Jeszcze przez krótką chwilę będzie wśród was światło. Chodźcie, dopóki macie światło, żeby was ciemność nie przemogła; a kto chodzi w ciemności, ten nie wie, gdzie idzie. 36 Dopóki macie światło, wierzcie w światło, żebyście się stali synami światła". Powiedziawszy to, Jezus odszedł i ukrył się przed nimi. 37 Ale chociaż dokonał wobec nich tylu znaków, nie uwierzyli w niego, 38 tak iż spełniło się słowo proroka Izajasza, które on wyrzekł: "Jehowo, kto uwierzył w to, cośmy usłyszeli? I komu zostało objawione ramię Jehowy?" 39 Nie zdołali zaś uwierzyć, gdyż Izajasz rzekł jeszcze: 40 "Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, żeby oczami nie widzieli i sercem nie pojęli, i nie zawrócili i żebym ich nie uzdrowił" 41 Izajasz to rzekł, ponieważ ujrzał jego chwałę i o nim mówił. 42 Mimo to nawet wielu władców wprawdzie uwierzyło w niego, ale ze względu na faryzeuszy nie wyznawali go, żeby ich nie wykluczono z synagogi; 43 bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką niż nawet chwałę Bożą. 44 Jednakże Jezus zawołał i rzekł: "Kto wierzy we mnie, ten wierzy nie tylko we mnie, lecz także w tego, który mnie posłał, 45 a kto mnie widzi, widzi również tego, który mnie posłał. 46 Przyszedłem na ten świat jako światło, żeby nikt, kto we mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. 47 Ale jeśli ktoś słyszy moje wypowiedzi, a ich nie zachowuje, ja go nie osądzam; bo nie przyszedłem, żeby świat osądzić, lecz żeby świat wybawić. 48 Kto mnie lekceważy i nie przyjmuje moich wypowiedzi, ma swego sędziego. Słowo, które powiedziałem - ono go osądzi w dniu ostatnim; 49 ponieważ ja nie mówiłem sam z siebie, ale to Ojciec, który mnie posłał, dał mi przykazanie dotyczące wszystkiego, co mam powiedzieć i co mówić. 50 Wiem też, że jego przykazanie oznacza życie wieczne. Dlatego wszystko, co mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec".