Czy się ma czy nie ma

[WiJa]

Czy się ma, czy nie ma pojęcia o życiu, naturalne jest to, że na jednym się traci, a na drugim zyskuje. Byleby zysk przewyższał straty. A przynajmniej nie ma co obwiniać siebie, czy świata za to, co jest normalne. A normalne jest dlatego, że jest zwykłą/naturalną koleją rzeczy. Chociaż zwykłe/naturalne rzeczy bywają niezwykłymi (przypadkami). No i co istotne, skoro człowiek dotarł tu, gdzie dotarł, nie wszystko może zostawiać naturze, czyli zwykłej/naturalnej kolei rzeczy. Wręcz ingerencja w naturę (obejdzie się bez przykładu) jest niezbędna, żeby przeżyć to, co naturalnie by się nie przeżyło. A co by się nie przeżyło, niczego nie ma bez podstaw, chociaż podstawy oczywiście giną we mgle świadomości, a co dopiero pamięci.

[makarios_]

@WiJa

Twórczość jest niekończącą się nigdy dyskusją z całym światem, choćby to miał być sam półświatek.

Ludzkie pojęcie przechodzi do porządku nad tym, jak pojmowane bywa to, co zwykle jest niezwykłe... George Bernard Show zauważył (i wyrzekł oraz zapisał), że wszystko co oglądamy jest niezwykłe, lecz ponieważ oglądamy to codziennie, więc stało się to dla nas zwykłe/naturalne. - To jedno (pokrótce), ad vocem zwykłości/normalności.

W kwestii bilansowania strat i zysków: jest to maniera, kształtowana przez tak zwana oświatę (która potrafi nie tylko oświecać, ale także zaciemniać sprawy i podejście do nich). Słodki Friedrich Schiller, oświecony niezgorzej, nie bilansował zysków i strat oraz nie widział stanu rzeczy schematycznie. Ujął to zgrabnie w strofie:

Badasz natury zawiłości?
To wiedz, że jedność tkwi w wielości.
Nie ma powłoki, ani wnętrza,
bo rzecz i wewnątrz jest zewnętrzna.
Bez próżnych wahań chwytaj więc,
świętych tajemnic jawny sens:
Niech cię pozory cieszą prawdziwe!
(Tu żart z powagą się splata:)
Nie jest jednością nic co żywe!
W wielości traw jedność świata.

Co do obwiniania siebie (tym bardziej innych) za to jak wypada (zaiste zbędnie dokonywany) bilans zysków i strat, to Słowo Boże poucza:

Niech każdy bada własne postępowanie, aby miał powód do CHLUBY, wyłącznie w sobie samym, a nie w porównywaniu siebie z innymi, czy z czymkolwiek innym, np. splotem mniej, czy bardziej przypadkowych zdarzeń, spraw...

Nie ma zwykłych kolei rzeczy - są tylko niezwykłe, nawet jeśli z pozoru zdają się być sprawione przez ślepy los..

Nie ma czegoś takiego jak natura. To słowo/pojęcie to substytut universum (w mikro i makro skali) zaistniałego dzięki konstruktywnemu działaniu tego, który powoduje że się staje. W języku starohebrajskim określało Go jedno słowo, będące kauzatywną formą czasownika stać się, które było zapisywane samymi współgłoskami, tworząc słynny tetragram JHWH. W związku z tym, istotnie: niczego nie ma bez podstaw, niezależnie od tego, czy owe widzimy czy nie...