Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba

[M_Patriota]

Poezjo, co ty chcesz ode mnie?
Ja jestem tylko prostym człowiekiem -
i to w dodatku kalekim - w całej
rozciągłości tego słowa znaczenia!

Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba...

Poezjo, wytrzymać bez ciebie nie mogę.
Co chcesz ode mnie, Poezjo? Co jest ze mną?
Gdzie tkwi błąd, że zajmuję się Tobą?

Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba...

Kim ja jestem? Czy nie jestem sobą?
Czemuż to mój duch jest z Tobą?
Czyżbym postradał ja zmysły, czy taki urodzony,
że chce mi się zajmować Tobą?

Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba...

Ale z tej właśnie strony,
kiedy czuję jak pachnie gleba -
podlaska moja rodzinna,
od razu nie jestem sobą, a poezją,
która panuje nade mną.

Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba...

Ale gdy pachnie tak gleba,
tracę zmysły i Poezja od razu mnie pochlebia
i nagle nie jestem sobą, a jestem poezją.

Wiosną się cieszyć tylko mi trzeba...
Przecież.

[Deamon_]

poezjo czego ty chcesz
jestem tylko człowiekiem
dodatkowo kalekim w dosłownym
sensie wymienionego znaczenia

Dobre, tylko inni wolą cymbały grafomańskie w dziale wytrawionym kwasem królewskim. Dobre pytanie po co ona się czepia człowieka, który z trudem żyje na tym świecie, obarczony tyloma rachunkami.
To pierwszy wiersz jaki tutaj przeczytałem. Dopracowania potrzebuje, ale ma głębokie wnętrze.
Pozdrawiam

[M_Patriota]

@Deamon_ - dziękuję za komentarz. Miło mi. Pozdrawiam Ciebie i Twoich znajomych w Londynie z wiosennego Podlasia. Przy okazji przesyłam Ci zwiastuny wiosny na Podlasiu: https://plus.google.com/photos/103276734392610294633/albums/5465645123630153713/5839563978075874354?banner=pwa&authkey=CP_OxOzYhvL2mQE&pid=5839563978075874354&oid=103276734392610294633
Serdeczności. Miecio Patriota