między poezją a prozą

[itd_itp]

zamieścisz tu wiersz i co?
czy zmieni to coś w mieszkaniu?
będzie tam tak jak było
cicho samotnie
przytulnie i zarazem obco
jedyna radość to wtedy gdy go piszesz
gdy umysł wypełni wizja
i zrobi się w nim tak jasno jak
w najbogatszych sklepach przed świętami
znikają ściany
zegary się zatrzymują
a ty rozpływasz się w powietrzu
i jesteś tam gdzie zechcesz
nad morzem
w rodzinnej wiosce
w ogrodzie z tą pierwszą albo z pierwszym
w miejscach dalekich i egzotycznych
nie istniejących już albo jeszcze
w miastach które zwiedziłeś
albo mogłeś zwiedzieć
lub poprostu tu na podwórku
wśród dachów i gałęzi
razem z bandą hałasujących wróbli
nad zgniłą jeszcze trawą
twój wiersz powędruje między obcych
niektórzy go odbiorą jako przyjazne pozdrowienie
gest skinienie chwila podobna do tej
gdy się spotykają oczy nieznajomych
inni przestudiują poddadzą surowej i czasem niesłusznej analizie
większość zignoruje
i to wszystko
a potem zginie wśród wierszy tych którzy
robią i liczą na to samo
na chwilę uwagi
na życzliwe spojrzenie
prawda jest taka
piszemy głównie dla siebie
bo uwierają nas ściany
i fizyczne ciało
które jest zawsze za małe
aby pomieścić
codzienne tęsknoty
i nieujarzmione dusze
szukające przygód
wśród rzeczy
wśród zdarzeń
wśród ludzi
i tego co niewidzialne
przeczuwalne tylko
wielkie
tajemnicze
i być może wieczne

[sława_zaczek]

tak, wklajm wiersz i sie nic nie zmienia, wszystko na swoim miejscu...
Pozdrawiam ciepło, :D

[Kulok_the_Bo$$]

Właśnie, piszemy dla siebie- głównie. Lecz jeśli te "przemyślenia", wewnętrzne rozterki, dadzą komuś choćby trochę radości, nasuną kilka reflekcji, to są wtedy coś warte, prawda? Na tym właśnie opiera się prawdziwa poezja- ekspansji uczuć.