taka bajka

[maria_bard]

zginęła zapaprana rozsądkiem
brakiem ciekawości

algorytmy niekiedy oczywiste
wydają się chatką na kurzej łapce

Sindbad Żeglarz sypia ze mną co którejś nocy
Kopciuszek na balangach tańczy z księżycem
niepodobnym do kota z Cheshire

miraże tkwią na lipowych patykach z grójeckiego bazaru
przy świątecznych stołach
albo pod łóżkami

na powroty w iluzje zawsze jest czas
chodzi się wtedy szeregami
mosty wibrują póki nie spadną
w najgłębsze kaniony

wtedy już nic się nie pamięta

[Anna_Myszkin]

Gorzkawy ten Twój, Elu (nie raz czytany), i pocięty niespokojnym oddechem.
Nie wiem, dlaczego "szeregami", a nie parami.
I finał: w takiej formie - tylko o śmierci, bo przecież nie o końcu iluzji. Chyba...

Jakaś może "niedorozumiejąca" jestem z powodu fali kataru i słońca ;)

Uściski:)

[Mariusz_Sukmanowski]

Bardzo wyraźnie da się w tekście wyczuć to, co "Myszkina' nazwała "niespokojnym oddechem". Trzeba przeczytać wielokrotnie, by do ciągu myślowego "podczepić" ciąg "wyrazowy". Mimo wszystko brakuje mi płynności.
pozdr cię Eliu:)