gdy noc

[cyklop]

gdy noc zasłoni garnki i szmatki
odejmie mowę wrzaskom, pretensjom
gdy żądło świata kąsać przestaje
otwiera się niebo poetkom

z szuflad, torebek i tajnych skrytek
wyciągną kartki, świstki, notesy
i będą rzygać słowotokami
a papier to wszystko uniesie

będą zalewać krwistą czerwienią
nurzać raz setny w oczu błękicie
rodzić się, zdychać, śnić i malować
to wszystko co dawno odkryte

potem pogrzebią swoje marzenia
snem, przerywanym dziecka pragnieniem,
i wstaną rano, pełne nadziei
na aplauz po wieczornej scenie.

Bądźcie szczęśliwe matki poetki
nie ma na świecie piękniejszych wierszy
choćby raz setny serce pękało
z prawdziwej miłości.
Do dzieci.