przed anioły czarne zepchnięty prostował banknoty z drzewa

[henryk_bukowski]

wyszepcz mi do ucha melodię
co popłynie jak lawa krwi ciepłej
pępowiną pierworództwa współczuć

tym co zamarzli bo zabrakło kroków
tym otumanionym wiarą pospólstwa
matkom karmiącym piersią wódki pełnej

i mnie bez biletu
który uciekam się
w wiersze pełne żalu

nie będę wtykał palców
nie będę błogosławiony
nie będę wołał ramieniem

przedłużeniem pióra
spływał na kolanach

nie będąc

[John_Upon]

raz napisałeś genialny wiersz (prawie) teraz romieniasz się na drobniszcze jakimś katolickim wypychadłem, dobrym na spowiedzi przed babcią. jasne, że ci nie współczuję, bo to taki teatralny żal, który na koniec idzie w brak. brak pomysłu, brak odwagi.