W półmroku

[Gaja_Ertugrul]

"Gdybym miał z niebios wyszywaną szatę
złotymi lub srebrnymi nićmi zorzy,
ciemno czy też jasnoniebieską, tkaną
ze światła, mroku, półmroku, półświatła...
rozpostarłbym Ci tę szatę pod stopy,
lecz biedny jestem: me skarby - w marzeniach,
więc Ci rzuciłem je wszystkie pod stopy.
Stąpaj ostrożnie, bo wciąż stąpasz po nich."*

Stąpam po marzeniach idąc w półmroku,
odziana w szatę utkaną błękitem.
Dziś zamiast skarbów podaruj mi Siebie.
Otulona snami konam bez Ciebie.
Rzucę Ci pod stopy światło z Księżyca,
Wielkim Wozem zabiorę na jego szlak.
Nasze życie będzie tkane datami
kolejnych zaćmień, odliczanych z nich lat.



*autor:Yeats William Butler