Kołysanka

[La_Fée_Verte]

Noc na progu jak co noc przysiadła,
świat zmęczony jak gdyby przystanął
i rozgląda się cicho po niebie
zadumany.

Tam przestworza dalekie wołają,
a tu człowiek maleńki przyciąga,
odejść w ciszę odludną, nieznaną
czy pozostać?

A ty usiądź tu przy mnie i powiedz,
za czym świat nasz tak biegnie, tak goni?
Może wyrwać się pragnie w przestworza
człowiekowi?

Jak w dzieciństwie z gwiazd dyszla się chwycić
i jak wtedy harmonii sfer słuchać,
mgławicami Oriona otulić
i nie wrócić...

Więc już usiądź i tylko mi powiedz,
za czym biegniesz i po co tak gonisz?
Wiesz, mgławice harmonie i gwiazdy
już są twoje.

W dłonie nieba nie zamkniesz ni świata,
w pył się zmieni, co w dłoni zamknięte,
więc już usiądź i tylko pozostań
tu -
człowiekiem.