Kryształowa Ściana

[Adam Smyczek]

odwiedza korytarze pełne pustych ludzi
jej wzrok słodki każdego nawróci
daje mi sens życia pozwala mysleć trzeźwo
w świecie chaotycznym w którym tylko zło

uwalnia z klatki ptaka który w miłości lata
siedząc na galęzi do ksieżyca wzdycha
to ta ulica po której sie przechadzało
lecz dzieli nas ściana zwana nieśmiałość

tą kryształową ściane chce rozbic atrametem
wyrytym na papierze zwanym wierszem
i teraz wiedz że cały czas tu stoje
nie potrafie przebrnąc wiec zostawie to tobie

[Wuren]

Nie, no nie po to chyba rozdział na warsztat i piasek (tak trudno zresztą wywalczony), żeby teraz w moim kochanym piaseczku były takie wiersze? Proponuję warsztat - lub... coś takiego :)

Pozdrawiam
Wuren