po nic, czyli sensu brak

[miła miłka]

rankami
po nieprześnionych nocach
czajnik drażni
rozpaczliwym krzykiem
tramwaj czeka
w kolejce

po nic

uwięziona w pustce
idę parkiem
zbieram w głowie liście
na osiem godzin

po nic

wieczorami
piję kawę i palę
papierosy
maluję usta i
pachnę samotnością

[Emilia Zone]

jedna uwaga:
myślę, że "po nic" wystarczy jak będzie raz wspomniane, na końcu wiersza..
w zupełności wystarczy..
problemem takich "wstawek" jest to, że odrywają czytelnika od prawdziwego sensu wiersza

ale ogólnie bardzo mi się spodobał Pani wiersz i na pewno będę czytać kolejne :))
gratuluję

pozdrawiam
Emilka

[Agnes]

zgadzam sie z Emilką, wyrzuć ostatnie "po nic", będzie wtedy jeszcze bardziej melancholijnie

lubię takie wiersze, od razu popadam w dziwny nastrój, tak mi bliski i tak lubiany smutek...

hm, muszę przyznać że miło mnie zaskoczyłaś Miłko:)

pozdrawiam

Agnes

[miła miłka]

Macie całkowitą słuszność. To ostatnie "po nic" jest po nic ;) Od początku mi nie brzmiało. Pozdrawiam