Godziny

[Mirosław_Zapała]

Godzin mgła zapadła nad mym duchem,
Co wznieść się ponad czas zachciała.
Wtem czarny napój co sił daje,
Wstrząsnął mną, gdym ukończył celebrację.

Tak mocno zapomnieć o minutach chciałem,
Co później wzdychałem nad ciężarem usypiania.
Czemu nie mijają te przeklęte minuty?
Napój dodaje, co odbiera przed snem.

Odlecieć w zapomnienie snu,
Z kobietą, tworem wyobraźni najjaśniejszym.
Decybele szumią, porywane wiatrem nocy,
A ja pod nimi, z ustami co o sen proszą.
Czemu tak ciężko, dla czemu muzyka cichnie?

Wtedy od kolebki odpadłem,
Zanurzyłem się w baśni szarpanej,
Po godzinie ślepia otwierać i na zmianę.
Ach, te nużące przebudzenia, co mój światek dopadły.

Wspomnienie przyszło nad ranem,
Myśl powstała o świcie co zabija,
Przed porankiem co wznosi nas nad niebo,
Lecz innym razem, jak trujący bluszcz dopada