Mętnie

[Jan_pradera]

Zapętliłem się, a przecież
wszystko tak przejrzyste
ocieranie się światów, ciepłe pływy uniesień
nurty rzek buntowniczo bystre

Zapętliłem się w duszy
czuję ludzki niepokój
przed powietrzem co głazy ukruszy

Zanurzony w dostojnym
Odpływaniu obłoków
W szumie fal który dawno ogłuszył

Sięgam wstecz rdzą pamięci
gdzie dostrzegam spowite polnym zielskiem
dni bosych spacerów

Gdy marzeniem dotknięty
Uciekałem w najczystsze- niepojęte
połacie orderów

Lecz upadły marzenia
Pasje toną wciąż stadnie
Jeszcze żądza czasami uraczy

Wymazano złudzenia
marionetki paradnej
Tak pragnącej swe szlaki wyznaczyć

[innocenty_prędki]

w czwartej strofie można by tak:


gdzie dostrzegam spowite polnym zielskiem
dnie bosych spacerów

tak lepiej wpisują "mi-sie" ....e ...e; w konwekcje wiersza

ale tak jak jest, też jest normalnie ;))

pozdrawiam

[krzywy olek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

poczułem nieludzki niepokój ;)

pozdr

[Sylwester_Lasota]

sprawia wrażenie trochę niepoukładanego, ale coś w nim jest.
pozdrawiam serdecznie i do poczytania :)