Szklany dom

[Mateusz_Drzewucki]

Dom, składa się z mizernych drewnianych desek
Na ścianach widnieje wilgoć i malowidła z pamięci
W tym domu nawet do piekła spadają święci
A i nie brak tutaj krwistych kresek
Od których okna plamią się na bordowo
Obraz człowieka z butelką wisi tu na każdej ścianie
Bo każdy wala się i pije tutaj zdrowo
A rano, miast koguta, słychać tu ochrypłe pianie
Najwyższego ojca, który jak król się obnosi
I kary nam składa, a sam na syna donosi
Bóg był świadkiem jego narodzin
Dziecko było świadkiem czarniejszych godzin
A ja, będę świadkiem mojej śmierci
I ktoś kiedyś opisze ten martwy życiorys
Ktoś kiedyś zatęskni do tej duszy
Lecz, zanim umrze ostatni mój zarys
Zanim coś we mnie się ukruszy
Ja napiszę te ostatnie słowa
I poczujesz kim byłem i kim jestem
A dom w którym mieszkam
Moja, niby ludzka połowa
Jest tylko losowo ustawionym gestem
Bo mieszkam z mym strachem
Pod jednym dachem..