Mogłaś

[Szymon_Dudzik]

Kiedy księżyc spływał po nas nagi
Nienazwanymi rzekami niewinności.
Byliśmy jak noce naturą, tajemnicze...
Byliśmy jak letni powiew błogi.

Mogliśmy trwać w tej cnocie na wieczność.
Moglas ustami malować pejzaże.
Kurz pozamieniac na kwiaty liliowe,
A chłód wieczora, na zapach wysniony.

I Moglas żyć tak ciągle, mieć marzenie.
Co wieczór dopełniać obraz wymarzony.
Różę obdarować kolorem błękitu.
Łąki malować ciepłem letniego słońca.
Drzewa ciemne wzbogacać promieniem.
Liście wzruszać jednym tchnieniem.

Trudno, że brak cię przy sztaludze.
Szkoda chwil tylko szczerości.
Czlowiek rzadko jest wierny naturze.
Za dużo w nas złości, za dużo.

"I ch**, ze jest za późno! Ja się nie zmienię!

[bazyl_prost]

nigdy nie jest za późno tylko czasami za dużo złych myśli