mam ważki powód by przemówić

[Kraft_]

tyle jest miejsca wokół przejaśnień
rozumiem już inaczej
z prawej czy z lewej
opowiedz mi o stronach pełnych zakrętów
kiedy niepewność nosimy w sobie tak naturalnie
jak matka kocha swoje dzieci

inaczej mówiąc dosyć
teraz niedole poproszę o ciszę
w cieniu słów kładąc wszystkie za i przeciw
zastygniesz w uniesieniu nieuśmiercona życiem
krótki fragment rozmowy biorąc za pewnik
zbudujemy nową przystań
dla dialogu parząc na zielono liśćmi herbaty
w czasie kiedy wyłącznik czajnika przerwie hipnozę
nie dowierzając schowasz łzy głęboko do kieszeni
na tyle na ile zapragniesz
obiecam ci że zostanę wyciągając dłoń

brwi nie muszą być dłużej zmarszczone
jesienną chandrą zapisany po próg dostrzegania
myślami ustalę twój świat
i opowiem wszystko o przyszłych wiosnach
pamiętając jednocześnie
o tym czego na dzisiaj
nie zdążyłem powiedzieć ci wczoraj

[prestizz]

[quote] (...) uniesieniu nieuśmiercona życiem (...)

czyli po prostu zastygnie, nie umrze :P

fajny fragment z przystanią dla przyjaźni, parząc zieloną herbatkę. Miłe.

Słowo "hipnoza" na określenie gotującej się wody i jej przerwanie jak się zagotuje- najlepsze w wierszu, smaczek.

Wiersz o rozstaniu, facet mówi "dosyć", a ona to przeżywa, chowa łzy przed nim, ale ten oferuje jej przyjaźń, wyciąga dłoń, na tyle na ile ona będzie chciała; "z prawej czy z lewej" -polityka?
kiepski temat na rozstania.

Tylko dlaczego, skoro się rozstają, to on ma myślami ustalić jej świat, tzn. niejako na nią wpływać? Dziwna ta przyjaźń, panie poeto.

Wiersz ciekawy, nawet mi się podoba.

Tylko tytuł jakiś taki bez sensu, może po prostu nie pasuje do mojej interpretacji.

[Wiesława_Jadwiga__Kurpiewska]

- a jeśli przyjdzie nam odpokutować za wszystkie niepotrzebnie wypowiedziane i napisane słowa? (czy wobec takiej perspektywy nie warto zastanowić się nad zmianą tytułu wiersza?)