****

[Cami]

Spływam po deszczowym oknie
każda kropla nieboskłonu
przemieniona w niewypróżnioną łzę
obmywa skołatane serce

Otóż jestem
wołam
odgłos echa szarpie minione
skamieniałe jutro

Zastawione na się wnyki
działają bez zarzutu
zimna stal płynie w żyłach
tak bezpiecznie

Kończę się
jest już tylko jutrem
rano rozbłysnę na chwilę
promieniem w salonie

[Pan_Biały]

wiersz ma swój megakontekst -
jest już tylko jutrem
chwała autorowi

[Nata_Kruk]

Rok w tytule, w postaci cyfr. Treść trochę samobójcza, przeraża nieco.
Niezły początek, choć wypróżnianie, lub nie, kojarzę z czymś innym, może... w zatrzymaną łzę. ?
"Otóż" i "odgłos", w II- giej, wydają mi się niepotrzebne, ale jak ma być, ok.
Skąd wiadomo, że jutro.. jest.. "skamieniałe", wiem, peel tak zakłada, a jakby dać.. kamienieje.
Określenie.. "zastawione na się wnyki".. nie pasuje mi tutaj. Puenta troszkę rozczarowuje.
Ogólnie, jest myśl.
Pozdrawiam.

[Cami]

Dziękuję, kłaniam się nisko ...