Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przysięgałaś: ''Zawsze razem.
Na nic ciebie nie zamienię''.
Podzieliłaś słoną wodą,
podzieliłaś nas przestrzenią.

A wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
Mieliśmy z dwojga złączyć się w jedno,
a teraz, popatrz, nie ma już nas.

Zbyt odległa chętnym dłoniom,
ze snów ciągle mi uciekasz.
Niedosięgła dla ust moich,
myślom stajesz się daleka.

A wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
Ten, który kiedyś bardzo nam sprzyjał,
rozdziela teraz, ulotny czas.

Jeszcze we mnie jest nadzieja,
iskrą jeszcze tli się, żarzy,
której wody nie zalały,
której wicher nie zagasił.

Lecz wody płyną, płyną i płyną,
kurz wiatr podnosi na krzyżu dróg.
By walczyć dalej, nie mam już siły,
modlę się tylko by pomógł Bóg.

Bo wody płyną, płyną i płyną,
a wiatr tumany w przestworzach gna.
W końcu zaleją to co minęło,
w końcu przesłonią, co dobre w nas.

Opublikowano

Bardzo smutny wiersz. Ładnie i nostalgicznie napisany!
Klimaty często jakoś ostatnio goszczące na naszym forum. Może wiosna przywieje z wiatrem ciekawsze nastroje i bardziej optymistyczne mysli. Czego autorowi i sobie samej równiez życzę
Pozdrawiam Sylwestrze serdecznie
Lilka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Administracji nie ma. Ot kula się strona.
Fajny koniec wiersza.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Administracji nie ma. Ot kula się strona.
Fajny koniec wiersza.
wszystko dobre co dobrze się kończy :).
dzięki :)
a co do administracji, to ktoś tam coś czasami przy stronie dłubie, więc jednak wierzę w jej istnienie :))).
pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dla nas ta noc pod gwiazdami! a ja....kocham cię życie łez mych winne nie zamienię cie na inne! Wanad. Bizmut. Astat. czy robot może się zadurzyć w wybrance swego serca? oto jest pytanie bzy na wiosnę pachną odurzająco jak słodkie dziewosłęby Jana z Czarnolasu... kurdesz kurdesz nad kurdeszami na bok kieliszki pijmy pucharami !
    • @Christine Cóż mogę tylko powiedzieć, że mam nadzieję że dosięgła go sprawiedliwość za taki czyn. Moje teksty mimo szczegółów, użytego języka i stylizacji to oczywiście fikcja literacka ale prawie zawsze oparta o realne wydarzenia tak z epoki Belle Epoque, dwudziestolecia międzywojennego jak i mojego życia. Kończąc pisać "Akt zza szyby" przypomniałem sobie historię z mojego byłego miejsca pracy, gdy ledwie w restauracji obok mężczyzna zastrzelił swoją partnerkę i siebie przy klientach i obsłudze. To było ze dwadzieścia lat temu ale wiele osób o tym wspominało to była bardzo głośna sprawa. @Lenore Grey To prawda. "Ligeja", "Annabel Lee" czy "Morella". Są takimi utworami Poego. Drugim mistrzem z tej tematyki lecz ukazanej dużo dosadniej, brutalniej i ostrzej jest Baudelaire. U niego dopiero śmierć kobiety, rozkład jej ciała czy zgnilizna są doskonałym podkręceniem jej walorów i wzmagają pociąg mężczyzny. Polecam Ci jego tomik "Kwiaty zła" bo wiem że nie masz szans usłyszeć o nim w szkole.  Ja byłem tym szczęśliwym pokoleniem które jeszcze przerabiało chociaż "Padlinę", "Zwłoki" czy "Spleen", który bardzo kojarzy mi się z utworem jednego z moich ukochanych zespołów Nocturnal Depression.
    • Macron nadzieję, że zrobi jej piękny pogrzeb.      Czy mi też ktoś zrobi piękny pogrzeb?:)  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Utrzymać się na zakręcie też jest sztuką. I to wielką. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...