Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

oddechy

Jan_Nepomucen
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jan_Nepomucen

Jan_Nepomucen

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

nasze oddechy sumują się w nocy
pęcznieją jak mydlana bańka
pękająca w momencie dotarcia do celu

w karafce dojrzewa wino
niech się wyśni do końca
gwiazdą ostatnią przed świtem

musimy dorastać szybciej
uczyć się rozwiązywać słupki
na odejmowanie przemijania
jako preludium do deszczowej suity
co jak powietrze boli
najmocniej przy pierwszym wdechu

w odkrytych światach
oddechy nie różnią się nawet o płuco
pojemności nieba
z którego słońce zapada się w lampy
wydłużając drogę jak gumkę od majtek
w syntetycznych lustrach

niczym na autoportrecie
gdzie miejsca dostatecznie dużo
na falującą dwuznaczność w okolicach piersi
nie wypada pytać nie wypada więdnąć
gdy czas w ciszy stanął
- ty wiesz że to anioł

szybciej wtłacza oddech w system grawitacji
wszystkich imion z twarzami na szepcącym niebie
przeprowadza nas przez śmierć
nie pozwalając
ściągać spojrzeń z zadyszanych skrzydeł
drąży na ścianie uśmiech Mona Lizy




Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      To mogła być ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Tectosmith
      Na święta

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Powyższy kolega jest właśnie jedną z form agresji na tym forum.  Ponawiam, co napisałem wcześniej.  Dodam jeszcze jedynie, że epilog w Twoim wierszu jest dwuznaczny a środowisko tutaj jest zorientowane religijnie więc nie mam pojęcia, jak zareagują.  Życzę powodzenia. 
    • Berenika97
      Piloerekcja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski   Napisałeś bardzo intrygujący, zmysłowy wiersz o intensywnym doświadczeniu bliskości i pożądania. Wiersz działa jak impresja - stany, obrazy, doznania w ich intensywności i ulotności, a także jest tu ekstaza maetafizyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część druga

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część druga Później się okazało, że zajęły całą polanę po brzegi, a więc szybka ucieczka była raczej niemożliwa. Zatem nie było możliwości, aby wyjść na zewnątrz namiotu bezpiecznie, a mrówek coraz więcej gromadziło się w namiocie.  Przestraszyłem się nie na żarty i nagle przypomniałem sobie wczorajsze zdarzenie. Wędrując przez las i szukając dogodnego miejsca na rozbicie namiotu, ponieważ postanowiłem spędzić tam noc na pobliskiej polanie, poczułem w pewnym momencie ugryzienie podobne do tego jakie doświadczyłem przed chwilą. Zobaczyłem na nodze duża czerwoną mrówkę, a więc to ta mała istota była przyczyną nagłego bólu.  Rozgniewany z powodu zadanego mi bólu i w odruchu adrenaliny rzuciłem kamieniem w mrowisko, których o dziwo było sporo w tym miejscu, znajdujące się nieopodal starego dębu. To był błąd, który doprowadził mnie do obecnej niewesołej sytuacji.  Zamiast strząsnąć  mrówkę z nogi i uciekać z tego miejsca tak szybko jak tylko możliwe to ja na przekór zaistniałej sytuacji rozbiłem namiot niedaleko tegoż mrowiska.  Szczerze mówiąc nie przypuszczałem, że mrówki potrafią się mścić i że jest ich tak wiele. Przypomniało mi się, że czytałem niegdyś o mrówkach żyjących w Australii i Afryce, które wędrują gromadnie i pożerają wszystko co żywe napotykają na swojej drodze. Te mrówki co otaczały mój namiot, na moje szczęście nie należały do tego żarłocznego gatunku, lecz to nie oznacza, że nie były  groźne. Uświadomiłem sobie grozę sytuacji i nie pozostało mi nic innego jak tylko szybka próba ucieczki z polany.   cdn. 
    • Berenika97
      To mogła być ONA

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew   To piękny wiersz o ulotności chwili i sile wyobraźni. Uchwyciłeś coś, co chyba każdy zna - ten moment, gdy jedno spojrzenie wystarczy, by w ułamku sekundy stworzyć całą historię. Pozdrawiam. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...