Słowo

[bowit]

Słowo, gdy przerywa ciszę
swym potokiem dźwięków strugą,
wtedy słyszę
czy jest wrogiem czy też sługą.

Bywa szumem gdzieś w oddali.
Melancholią sennie ziewa,
aby stłumić gniew na fali,
która w żyłach się przelewa.

Dźwięczy dźwięcznie głosem młota.
Jednostajnym rytmem bije,
kiedy chce uchylić wrota,
za którymi rozum kryje.

Jest i wiatrem, ledwie tchnieniem,
gamę treli w sobie nosi.
Takim jego jest pragnieniem,
gdy o spokój ducha prosi.

Jest też strzałą,
by ugodzić grotem w serce.
Jest i kijem albo pałą,
kiedy swędzą obie ręce.

Lecz się gubi, całkiem znika
we mgle swego przeznaczenia
i z baranka robi byka,
kiedy nagle w czyn się zmienia.


bowit

Warszawa dn. 30.03.2010 r.

[aluna]

witaj bowit !
Przekaz ciekawy ,ale biją częstochowskie, ja sama często w nie wpadam ,ale zawsze można szukać bliskoznacznych rymów!
Tak np, jak masz w ostatniej zwrotce!
Ot np:świta -byka !
I zrezygnuj z "i" w ostatniej zwrotce !
Pozdrawiam !
H.

[Arksi_]

Zaś mnie czyste rymy się podobają.
Jeśli czytam czyjś wiersz
i czysty rym sam mi się pcha na usta
a autor przekształca słowo
aby rym czasem nie był czysty
to taki zabieg wcale mi się nie podoba.

Pozdrawiam.