Rzeknę.

[lucjan1949 bieniecki]

Rzeknę.

Rzeknę-malarz artysta, talentem ujęty,
Przeniósł twórcze swe piękno w sztuki
instrumenty,
I majowym obrazem wraz z Boskim
natchnieniem,
Ubogacił raz piękno,a dwa z powonieniem.

Z wyobrażni wyłuskał gdzie milczące słowa,
Ino myśl ich sięga,bo Boża ,duchowa.
Umie w pięknie się znależć i pełnią oddychać,
Słuchać gdzie tylko cisza,niczego nie słuchać.

Pośród tylko Aniołów promieniem unosić,
Dzieńkczynieniem wzruszać,dziękować, nie prosić,
Na artyzmu ołtarzach,na pięknie wszechświata,
W niskończoności wiecznej wciąż ku niebu wzlatać.

W finezyjnych kolorach i bajkowej tęczy,
Mistycznie utkane kwiatami się wdzięczy.
Światu,Raju przedsionek,gustu wszego smaku,
Nie śmieciami ułłudy,przeszłościami wraków.

Bujać w Boskiej Możności na klepisku nieba,
Piękno-pięknem podkreślać,tam gdzie jest potrzeba.
Na akwarelę świata patrzeć okiem Bożym,
Który ciebie w tym pięknie i dla ciebie tworzył.

Spadnij nieba brylantem pośród pól kwiecistych,
Na majowych litaniach,chwalebnych,przeczystych.
Spisz na sercu obrazy,rzeczy nie stworzone,
Aby rajem po śmierci były powtórzone.

Józef Bieniecki