Zgłoś

@Annna2 To poruszający zapis tęsknoty za ciepłem, za przynależnością i za głosem, który już nie odpowie. Zostawia mnie z ciszą – i ze szklanym światłem emocji, które trudno nazwać, ale łatwo poczuć.

Laurkowy wierszyk, ale fajny.

@Leszczym czasem warto odpuścić, bo po prostu szkoda czasu i energii... Życie jest zbyt krótkie, żeby ciągle oglądać się za tym, co nieosiągalne. Jak zawsze dobrze mi się Ciebie czyta :))

@Roma Roma, dziękuję za miłe słowa i za życzliwość.  Zawstydzasz mnie tak, że nie wiem co powiedzieć i gdzie się schować...    @Robert Witold Gorzkowski, dziękuję :)

Gdy raz kiedyś Ją spotkałem Spacer lasem zaproponowałem Powiedziała bardzo chętnie I chwyciła mnie za rękę.   Podziwiając piękne krajobrazy Nasze usta zetknęły się kilka razy Spacer z Tobą jest wprost boski Znikają nasze codzienne troski.   Płyną chmury, szumi las Ptak ze śpiewem wita nas Tu jest motyl a tam ważka Jesteś śliczna jak z obrazka.   Tutaj żabka a tam jaszczurka Spójrz, jaka ładna chmurka Tutaj zbocze, tam rzeki toń Już mam w rękach Twoją dłoń.   Tutaj dumny dąb i pochyła brzoza Jesteś delikatna jak mimoza Tyle tu różnych barw i zieleni Czyż nasz los się odmieni?   W koło jest pięknie i tętni życie Czy długo mam kochać Cię skrycie? Jeśli nie chcesz, uszanuję Twoją wolę Jednak na rozstanie nigdy nie pozwolę.   Bo gdzie miłość zapanuje, Człowiek szczęścia oczekuje A gdzie miłość z wzajemnością Chce być przy niej wręcz z radością.